ေတာ္ဝင္ထြန္း

“ ဘဝဆုိတာ”

ေလာကကို စတင္တဲ့ေန႕ရယ္
ေလာကမွ အၿပီးထြက္ခြာတဲ့ေန႕ရယ္
ဒီ “ႏွစ္ေန႕“ ရဲ႕ ၾကားကာလကုိ
ဘ၀လို႕ ေခၚစမွတ္ျပဳၾကတယ္။
ဒီၾကားကာလဟာ ရွည္ရင္လည္း ရွည္မယ္
တိုရင္လည္းတိုမယ္..ၾကမ္းရင္လည္းၾကမ္းမယ္
လန္းရင္လည္း လန္းမယ္။
ဒိိိိိီကာလကို ျဖတ္သန္းေနစဥ္
ေမာတာလည္း ရွိမယ္
ပန္းတာေတြေတြ႕မယ္..
ဘ၀ကို....
သမုဒၵရာႏွဲ႔ တင္စားရင္..
တခါတခါ လိႈင္းတံပိုးေတြလည္း ေတြ႕မယ္.
ဒီေရလည္း ႀကီးမယ္.
လိႈင္းေတြရဲ႕ မညွာမတာ
ရိုက္ခတ္တာကိုလည္း ခံရမယ္..
အလြန္မာေက်ာတဲ့
ေက်ာက္ေဆာင္ေတြလည္း ရွိေသးတယ္
အားႀကီးတဲ့ ၀ဲဂယက္ေတြကလည္း
မညွာမတာ ဆြဲေခၚႏိုင္တယ္..
မထင္မွတ္တဲ့ မုန္တိုင္းေတြလည္း
ျပင္းထန္ႏိုင္တယ္...
ဒါေတြ..ဒါေတြ..ဒါေတြကို
ေက်ာ္လြန္ႏိုင္ဖို႕..ေမတၱာလြင္ျပင္ထဲမွာ
အျမဲစိမ္းလန္းတဲ႔
သစ္ပင္ေတြနဲ႕တူတဲ့.
အၿပံဳးေတြကို စိုက္ပ်ဳိးမယ္..
ေရာင္စံုပန္းေလးေတြနဲ႕ တူတဲ႔
ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ေမြးဖြားႏိုင္မယ္ဆိုရင္....
မသထီစရာေတြနဲ႕ ျပည့္လွ်ံေနတဲ့
ဘ၀သမုဒၵရာဆီကေန စိန္းလန္းေနတ့ဲ
သစ္ပင္ပန္းမန္ေတြ..
ေရာင္စံု ဖူးပြင့္ေနၾကတဲ့ပန္းေလးေတြ.
အဲဒီပန္းေလးေတြၾကား
ဟုိဟုိဒီဒီ ပ်ံ၀ဲေနတဲ့လိပ္ျပာကေလးေတြ.
ေတာင္ပံယွက္ကာ..ေပ်ာ္ျမဴးေနၾကတဲ့
ေမာင္ႏွံငွက္ကေလးေတြ ၿပီးေတာ့.
ေကြ႕၀ိႈက္စီးဆင္းေနတဲ့
စမ္းေခ်ာင္းေလးရဲ႕ ဂီတသံ.
ေက်းငွက္သာရကာ
ေတြရဲ႕..တြန္ၾကဴးသံ
ဒါေတြ..ဒါေတြ..ဒါေတြနဲ႕ ျပည့္ယွက္ေနတဲ့..
ဘ၀ရဲ႕ ေပ်ာ္စရာ ကၽြန္းေလးကို..
ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ေသးတယ္ေလ။

ေတာ္ဝင္ထြန္း

၂၂...၃...၂၀၁၀