tag:blogger.com,1999:blog-37532084504455787132024-02-07T05:44:07.983-08:00ေတာ္ဝင္ထြန္းေတာ္၀င္ထြန္းhttp://www.blogger.com/profile/08416058103243417047noreply@blogger.comBlogger49125tag:blogger.com,1999:blog-3753208450445578713.post-78542708936967418392010-03-22T08:23:00.000-07:002010-03-22T08:30:56.242-07:00<span id="fullpost"><div align="center"><br /><em><span style="font-size:180%;color:#ff6666;">“ ဘဝဆုိတာ”</span></em></div><div align="center"><br /><em>ေလာကကို စတင္တဲ့ေန႕ရယ္<br />ေလာကမွ အၿပီးထြက္ခြာတဲ့ေန႕ရယ္<br />ဒီ “ႏွစ္ေန႕“ ရဲ႕ ၾကားကာလကုိ<br />ဘ၀လို႕ ေခၚစမွတ္ျပဳၾကတယ္။<br />ဒီၾကားကာလဟာ ရွည္ရင္လည္း ရွည္မယ္<br />တိုရင္လည္းတိုမယ္..ၾကမ္းရင္လည္းၾကမ္းမယ္<br />လန္းရင္လည္း လန္းမယ္။<br />ဒိိိိိီကာလကို ျဖတ္သန္းေနစဥ္<br />ေမာတာလည္း ရွိမယ္<br />ပန္းတာေတြေတြ႕မယ္..<br />ဘ၀ကို....<br />သမုဒၵရာႏွဲ႔ တင္စားရင္..<br />တခါတခါ လိႈင္းတံပိုးေတြလည္း ေတြ႕မယ္.<br />ဒီေရလည္း ႀကီးမယ္.<br />လိႈင္းေတြရဲ႕ မညွာမတာ<br />ရိုက္ခတ္တာကိုလည္း ခံရမယ္..<br />အလြန္မာေက်ာတဲ့<br />ေက်ာက္ေဆာင္ေတြလည္း ရွိေသးတယ္<br />အားႀကီးတဲ့ ၀ဲဂယက္ေတြကလည္း<br />မညွာမတာ ဆြဲေခၚႏိုင္တယ္..<br />မထင္မွတ္တဲ့ မုန္တိုင္းေတြလည္း<br />ျပင္းထန္ႏိုင္တယ္...<br />ဒါေတြ..ဒါေတြ..ဒါေတြကို<br />ေက်ာ္လြန္ႏိုင္ဖို႕..ေမတၱာလြင္ျပင္ထဲမွာ<br />အျမဲစိမ္းလန္းတဲ႔<br />သစ္ပင္ေတြနဲ႕တူတဲ့.<br />အၿပံဳးေတြကို စိုက္ပ်ဳိးမယ္..<br />ေရာင္စံုပန္းေလးေတြနဲ႕ တူတဲ႔<br />ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကို ေမြးဖြားႏိုင္မယ္ဆိုရင္....<br />မသထီစရာေတြနဲ႕ ျပည့္လွ်ံေနတဲ့<br />ဘ၀သမုဒၵရာဆီကေန စိန္းလန္းေနတ့ဲ<br />သစ္ပင္ပန္းမန္ေတြ..<br />ေရာင္စံု ဖူးပြင့္ေနၾကတဲ့ပန္းေလးေတြ.<br />အဲဒီပန္းေလးေတြၾကား<br />ဟုိဟုိဒီဒီ ပ်ံ၀ဲေနတဲ့လိပ္ျပာကေလးေတြ.<br />ေတာင္ပံယွက္ကာ..ေပ်ာ္ျမဴးေနၾကတဲ့<br />ေမာင္ႏွံငွက္ကေလးေတြ ၿပီးေတာ့.<br />ေကြ႕၀ိႈက္စီးဆင္းေနတဲ့<br />စမ္းေခ်ာင္းေလးရဲ႕ ဂီတသံ.<br />ေက်းငွက္သာရကာ<br />ေတြရဲ႕..တြန္ၾကဴးသံ<br />ဒါေတြ..ဒါေတြ..ဒါေတြနဲ႕ ျပည့္ယွက္ေနတဲ့..<br />ဘ၀ရဲ႕ ေပ်ာ္စရာ ကၽြန္းေလးကို..<br />ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ေသးတယ္ေလ။</em></div><div align="center"></div><div align="center"><strong><em><span style="color:#cc33cc;">ေတာ္ဝင္ထြန္း</span></em></strong></div><div align="center"><em><span style="color:#cc33cc;"><strong>၂၂...၃...၂၀၁၀</strong> </span></em></div></span>ေတာ္၀င္ထြန္းhttp://www.blogger.com/profile/08416058103243417047noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3753208450445578713.post-12007686190116479142010-02-13T06:48:00.001-08:002010-02-13T06:58:15.051-08:00<div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 0, 0);font-size:180%;" id="fullpost" >“ ေမေမ႔ ဆုံးမစာ (၁)”</span><br /><br /><span style="color: rgb(204, 51, 204);font-size:130%;" id="fullpost" >“ ေက်းဇူးတရား”၊ စကားေလးလုံး၊</span><span style="color: rgb(204, 51, 204);font-size:130%;" ><br /></span><span style="color: rgb(204, 51, 204);font-size:130%;" id="fullpost" >သိဖုိ႔ကားခက္၊ ေျပာဖုိ႔မလြယ္၊</span><span style="color: rgb(204, 51, 204);font-size:130%;" ><br /></span><span style="color: rgb(204, 51, 204);font-size:130%;" id="fullpost" >တုန္႕ျပန္ေပးဆပ္၊ ခက္ဆုံးမွတ္ရွင္႔၊</span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 255, 51);font-size:130%;" id="fullpost" >သုိ႔ေသာ္တထူး ၊ သူ႔ေက်းဇူးကုိ၊</span><span style="color: rgb(51, 255, 51);font-size:130%;" ><br /></span><span style="color: rgb(51, 255, 51);font-size:130%;" id="fullpost" >ေပးဆပ္တုန႔္ျပန္၊ မစြမ္းျပန္လည္း၊</span><span style="color: rgb(51, 255, 51);font-size:130%;" ><br /></span><span style="color: rgb(51, 255, 51);font-size:130%;" id="fullpost" >မကန္းေစရန္၊ မျပတ္သတိ၊</span><span style="color: rgb(51, 255, 51);font-size:130%;" ><br /></span><span style="color: rgb(51, 255, 51);font-size:130%;" id="fullpost" >ခ်ိန္တုိင္းရွိေစ၊ ခ်စ္သားေရ။</span><span style="color: rgb(51, 255, 51);font-size:130%;" ><br /></span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);font-size:130%;" id="fullpost" >ေတာ္ဝင္ထြန္း</span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);font-size:130%;" id="fullpost" >၃၁.၀၁.၂၀၁၀</span></div>ေတာ္၀င္ထြန္းhttp://www.blogger.com/profile/08416058103243417047noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3753208450445578713.post-45497245661356228042010-02-11T19:17:00.000-08:002010-02-11T20:22:39.649-08:00<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigzdsOTwAdecRpYKRYvcgls0obBi6zv39fo42S75TYY0yYPkxfxyoP42TgqbduG_aUfnkMizPQskFAM5O0I1yehCcCAMjsT07EB1zwQSzxzr4lpFASH5kPP8mEcDQnHHr3z1XgyaFcsec/s1600-h/SAM_3888.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 320px; height: 240px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEigzdsOTwAdecRpYKRYvcgls0obBi6zv39fo42S75TYY0yYPkxfxyoP42TgqbduG_aUfnkMizPQskFAM5O0I1yehCcCAMjsT07EB1zwQSzxzr4lpFASH5kPP8mEcDQnHHr3z1XgyaFcsec/s320/SAM_3888.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5437192294835994882" border="0" /></a><br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 0, 0);font-size:180%;" >“ႀကီးရင္႔ျခင္း”</span><br /><br /><span style="color: rgb(153, 51, 153);font-size:130%;" >အသက္ရာေက်ာ္၊ ခါးေတြနာ၍၊<br />ထုိင္ထမရ၊ ပက္လက္အိပ္ရာ၊<br />ေနမွသာလ်င္၊ ႀကီးရင္႔ျခင္းေလာ။</span> <span style="color: rgb(255, 153, 255);font-size:100%;" ><br /><span style="font-size:130%;"><span style="color: rgb(51, 102, 255);"><br />ဦးေခါင္းျဖဴေဖြး၊ ပါးေရတြဲ၍၊<br /></span><span style="color: rgb(51, 102, 255);">မ်က္စိမႈံမႈိင္း၊ နားထုိင္းျခင္းသာ၊<br /></span><span style="color: rgb(51, 102, 255);">ႀကီးရင္႔ျခင္းေလာ။<br /><br />ဒူးေခါင္းရွည္ထြက္၊ </span> <span style="color: rgb(51, 102, 255);"><br />သြားေတြပ်က္၍၊ ေမာပန္းခါးနာ၊<br /></span><span style="color: rgb(51, 102, 255);">လူ မမာ သာလ်င္၊ ႀကီးရင္႔ျခင္းေလာ။</span></span></span><span style="color: rgb(255, 153, 255);font-size:100%;" ><br /><br /></span> <span style="color: rgb(255, 102, 0);font-size:130%;" >သစၥာတရား၊ သီလအိေျႏၵ၊<br />ပညာစာဂ၊ ျမတ္ဓမၼနွင္႔၊<br />ျပည္႔စုံသူသာ၊ လူရင္႔မာေလာ။<br />အေျဖမလုိ၊ ပုစၧာမဟုတ္၊<br />အေတြးတစ္စ ၊ ဆန္႔ထြက္ျခင္းသာ၊<br />ျဖစ္ေပရာ၏။</span><span style="color: rgb(255, 153, 255);font-size:100%;" ><br /></span><span style="color: rgb(51, 204, 0);font-size:130%;" ><br />အားလုံးကုိ ခ်င္ခင္ ေလးစားလ်က္........</span><span style="color: rgb(255, 153, 255);font-size:130%;" ><br /><br /></span><span style="color: rgb(255, 0, 0);font-size:130%;" >ေတာ္ဝင္ထြန္း</span><span style="color: rgb(255, 153, 255);font-size:130%;" ><br /><br /></span><span style="color: rgb(51, 255, 51);font-size:130%;" >၁၂.၀၂.၂၀၁၀<br /><br />မွတ္ခ်က္။ ။ ဓာတ္ပုံကုိ တက္ခဲ႔ဖူးေသာ ငါးရက္ ညီလာခံမွ တုိက္ရုိက္ ကူးယူေဖၚျပသည္။<br /></span></div>ေတာ္၀င္ထြန္းhttp://www.blogger.com/profile/08416058103243417047noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3753208450445578713.post-86595770485996240182010-02-09T07:48:00.001-08:002010-02-09T08:05:25.583-08:00<div style="text-align: center;"> <span style="color: rgb(255, 0, 0);"> <span style="font-size:180%;">“ ငါမွာခ်င္တာ အဲဒါပဲ”</span></span><span style="font-size:180%;"><br /></span><br /><br /><br /><span style="color: rgb(0, 153, 0);"> <span style="font-size:100%;">အင္း....ဆုိးလုိက္တဲ႔အျဖစ္၊</span></span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-size:100%;" >ရာဇဝင္မွာ စာတင္မယ္ဆုိရင္ေတာင္</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-size:100%;" >မင္းတုိ႔လုပ္ရပ္က စဥ္းစားစရာ။</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-size:100%;" >ရုိင္းခဲ႔တဲ႔ ရာဇဝင္</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-size:100%;" >လက္ရွိတင္ အရုိင္းဆင္ေတာ႔၊</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-size:100%;" >အရုိင္းေတြထပ္၊ ထပ္ျပီးရုိင္းျပ</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-size:100%;" >ရုိင္းေနႀကေပါ႔။</span><span style="font-size:100%;"><br /><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-size:100%;" >မင္းတုိ႔သာလ်င္ ရာဇဝင္ကုိ </span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-size:100%;" >ဖန္ဆင္းရွင္၊ ဟုတ္ျပီေလ၊</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-size:100%;" >မေသခင္တစ္ေန႔ ၊သမုိင္း ေက်ာက္တိုင္တက္မွာ</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-size:100%;" >စရင္းရွင္းႀကမယ္။</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-size:100%;" ><br />အဲဒီအခါ ငါမသိ၊ ငါမပါ၊ </span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-size:100%;" >ေယာင္ရွာရွာ လုပ္မယ္မႀကံနဲ႔။</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-size:100%;" >ယူသေလာက္ ျပန္ေပးရတဲ႔</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-size:100%;" >ေလာက နိယာမကိုလညး္ မေမ႔နဲ႔အုံး။</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-size:100%;" >လုပ္လည္း လုပ္ရ႕ဲတယ္ေနာ္၊</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-size:100%;" >သမုိင္းကုိ ေကာင္းေအာင္ျပင္မလုိလုိနဲ႔၊</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-size:100%;" >ဆင္လုိက္ႀကတဲ႔အကြက္ မွန္သမ်၊</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-size:100%;" >ႀကည္႔ဖုိ႔ေတာင္ မရ။</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-size:100%;" ><br />အခြင္႔ရတုန္း ဝေအာင္သာ စားႀကေပေတာ႔၊</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-size:100%;" >ဗုိက္တစ္လုံးအတြက္၊ </span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-size:100%;" >စားရင္ေတာ႔ ဝမယ္ ခဏပဲေလ။</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-size:100%;" >တစ္ေန႔ေတာ႔ ျပန္ေပးရမွာ မေမ႔နဲ႔ </span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-size:100%;" >စိတ္မွာ စြဲျမဲမွတ္။</span><span style="font-size:100%;"><br /></span><span style="color: rgb(0, 153, 0);font-size:100%;" >ငါမွာခ်င္တာ အဲဒါပဲ။ </span><span style="font-size:100%;"><br /><br /></span><span style="color: rgb(204, 102, 204);font-size:100%;" >ေတာ္ဝင္ထြန္း</span><span style="font-size:100%;"><br /><br /></span><span style="color: rgb(204, 102, 204);font-size:100%;" >၉.၀၁.၂၀၁၀</span><br /></div>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3753208450445578713.post-73508571761633806212010-02-08T10:20:00.000-08:002010-02-08T20:56:20.324-08:00<div style="text-align: center;"> <span style="color: rgb(255, 0, 0);font-size:180%;" >“ ဒီလုိပါတဲ႔ေလ ”</span><br /><br /><br /><br /><span style="color: rgb(0, 153, 0);">က်န္ေတာ္က တစ္ဥ္ီးတည္းေသာ သားေလးပါ။ ေမေမ႔႔ရဲ႕ အခ်စ္ေတာ္ဆုိလည္း မမွားေပဘူးေပါ႕။ ေဖေဖကေတာ႔ က်န္ေတာ္႔ မိဘေတြကုိ သိတတ္စ အရြယ္ကစျပီး ဘယ္ကုိေရာက္လုိ႔ ဘယ္ေပ်ာက္မွန္းကုိ မသိပါဘူး။ ေမေမ႔က က်န္ေတာ္႔ဘဝရဲ႕ တစ္ဦးေသာ ဟီးရုိးေလ။ က်န္ေတာ္႔ ဘဝ ရွင္သန္မႈ အားလုံးက ေမေမ႔ အေပၚမွာပဲ ရပ္တည္ေနတာပါ ။<span style="color: rgb(204, 51, 204);"> ဒါေပသိ က်န္ေတာ္ တစ္ခု သံသယ ျဖစ္မိတာက က်န္ေတာ္႔ရဲ႕ ခ်စ္ေမေမ၊ က်န္ေတာ္႔ရဲ႕ မဟာ သူရဲေကာင္းဆုိတဲ႔ ေမေမဟာ က်န္ေတာ္႔ ကုိ ဘယ္လုိ႔ ရခဲ႔သလဲ ၊ က်န္ေတာ္႔ကုိ တကယ္ေရာ ခ်စ္ပါရဲ႕လား ဆုိတာကိုပါပဲ။ </span></span><br /><span style="color: rgb(0, 153, 0);"><br />ဒီလုိ ေတြးမိရတဲ႔ အေႀကာငး္းဖန္လာပုံကလည္း က်န္ေတာ္ဟာ ေမေမ႔႔ ကုိ အမ်ားျပည္သူ </span><br /><span style="color: rgb(0, 153, 0);">ရုံးပိတ္ရက္ ျဖစ္တဲ႔ စေန ၊ တနဂၤေႏြေတြမွာေတာင္ အေတာ္ေလးကုိ ေတြ႕ရခဲ႔တယ္ေလ။</span><br /><span style="color: rgb(0, 153, 0);">ေမေမဟာ သူ႔အလုပ္နဲ႔ သူ အျမဲပဲ အလုပ္မ်ားေနသူပါ။ သူ႔အလုပ္ကေန က်န္ေတာ္ နုုွိက္နွိက္ျခဳိက္ျခဳိက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနျပိီး ျဖစ္တဲ႔ ည ေန ၉.၀၀ နာရီနဲ႔ ၁၀ နာရီႀကားမွာ အိမ္ကုိ ျပန္လာတတ္ျပီး ၊ မနက္ဆုိရင္လည္း က်န္ေတာ္ မနုိုးခင္ပဲ သူ႔အလုပ္ရွိရာကုိ ျပန္သြားတတ္ပါတယ္။ ဒီလုိ႔ နဲ႕က်န္ေတာ္႔ဘဝက အေမ အသက္ထင္ရွား ရွိေနေပမဲ႔ ေမေမ႔ နုိ႕ခ်ဳိကုိ ေသာက္သုံးခြင္႔မရသလုိ ေမေမ႔ရဲ ျပဳစုယုယမႈကုိလည္း လုံးဝ မရပါဘူး။ ေမေမ႔ ရင္ေငြ႕ကုိ ခုိလွဳံရင္း ေမေမ႔ ရင္ခြင္ထဲမွာ ေမေမ႔ ေမတၱာတရား၊ မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ သားသမိီးအေပၚမွာ ခ်စ္တတ္တဲ႔ ခ်စ္ျခင္း တရားကုိ ခံစားခြင္႔မရွိပါဘူး။ ေမေမ႔ရဲ႕ အႀကင္နာေတြနဲ႔ ေမေမ ျဖစ္ေစခ်င္တဲ႔အတုိင္း သူ႔႕ သားျဖစ္တဲ႔ က်န္ေတာ္႕ကုိ သင္ေပးတာမ်ဳိး၊ အေဖာ္လုပ္ေပးတာမ်ဳိး မရွိပါဘူး။ အေမမေတာ္ ၊ ေဒြးေတာ္ မဟုတ္တဲ႔ အိ္မ္ကူတစ္ေယာက္ရဲ႕ အျပဳအစုကုိ ခံေနရတဲ႔ သားဘဝကို ေမေမ မစဥ္းစားမိဘုူးထင္ပါတယ္။ က်န္ေတာ္ ေတြးရင္း ေတြးရင္း ေမေမ႔အေပၚ သံသယေတြက ထပ္တုိးလာပါေတာ႔တယ္။ </span><br /><span style="color: rgb(0, 153, 0);"><br />ဒိီလု႔ိ နဲ႔ တစ္ေန႔ေတာ႔ က်န္ေတာ္ဟာ ေမေမ႔ အိမ္ အျပန္ကုိ ေစာင္႔ေနျပိး က်န္ေတာ္ သိပ္ခ်င္ေနတဲ႔ “ <span style="color: rgb(255, 0, 0);">ေမေမ</span> <span style="color: rgb(255, 0, 0);">က်န္ေတာ္႔ကုိ ဘယ္လုိ ရခဲ႔တာလဲ<span style="color: rgb(0, 153, 0);">”</span></span> ဆုိတာကုိ ေမးမိပါေတာ႔တယ္။</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ေမေမ ေျပာလုိက္ပုံက....</span><br /><span style="color: rgb(0, 153, 0);"><br /><span style="color: rgb(255, 204, 255);">“ သားေလး။ ။ ေမေမ သားသားကုိ ဘယ္လုိ ရလာ ခဲ႔တာလဲဟင္။</span></span><br /><span style="color: rgb(255, 204, 255);">ေမေမ။ ။ ေအး သားေရ။ သားေလး တစ္ေန႔ေန႕ ဒီလုိ ေမးလာလိမ္႔မယ္ ဆုိတာ ေမေမ ႀကဳိေတြးျပီးသားေလ။ </span><br /><span style="color: rgb(255, 204, 255);">ဒီလုိပါ သားေရ။ ေမေမနဲ႔ သားေဖေဖက chat room မွာ chatting တက္ရင္း သိခဲ႔ႀကတယ္ေလ။</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 204, 255);">ေနာက္ေတာ႔ cyber cafe ဆုိင္ေတြကေန e-mail ေတြ အျပန္အလွန္ ပုိ႕ျပီး ဆက္သြယ္ ႀကတာေပါ႔။</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 204, 255);">ဒီလုိနဲ႔ တစ္ေန႕ေတာ႔ သားဖေဖက ေမေမ႔ကုိ download လုပ္ခ်င္တယ္ ရမလားလုိ႔ ေမးလာေရာ။ ေမေမလည္း ရပါတယ္ေပါ႕။ ေမေမလည္း လုိလုိခ်င္ခ်င္ပဲ ခြင္႔ျပဳခဲ႔ပါတယ္။ downlaod လုပ္တာ ခက္တာမွ မဟုတ္ပဲ သားေရ႕။</span><br /><span style="color: rgb(255, 204, 255);">ေမေမကလည္း သားေဖေဖ႔ကုိ အကူအေနနဲ႔ uploaded ျပန္လုပ္ေပးပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက connection ကလည္း သိပ္ေကာင္းေနခဲ႔တယ္သားရဲ႕။</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 204, 255);">ေမေမတုိ႔ နွစ္ေယာက္လုံး firewall လည္း ခ်မထားမိဘူး သားရဲ႕။ အင္တာနတ္ သုံးတာက သိပ္ မကြ်မ္းက်င္ေသးပဲကုိး။ ျပီးေတာ႔ သတိ မထားမိလုိက္တာ တစ္ခု က delete button ကုိ မနွိပ္မိတာပဲ သားေရ႕။</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 204, 255);">ေနာက္ ကုိးလေလာက္ႀကာေတာ႔ ေမေမ သားေလးကုိ ရလာတာပဲေပါ႕။ အဲဒီအခ်ိ္န္က virus ေတြလည္း သိပ္ မေပါေသးဘူး သား။ ဆုိေတာ႔ သားေလးက virus လည္း အကုိက္မခံခဲ႔ရဘူးေပါ႕ကြာ။</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 204, 255);">ကံ အေကာင္းဆုံးလုိ႔ ေျပာရမွာ တစ္ခုက current ကလည္း လုံးဝကုိ မွန္ေနခဲ႔တာ သားေရ႔႕။ ဒီလုိနဲ႔ ဒါေတြအားလုံးက သားေလးကုိ ရဖုိ႔ အေႀကာင္း ဖန္လာတာေပါ႕သားေရ ” <span style="color: rgb(51, 255, 51);">တဲ႔ေလ။</span></span> <span style="color: rgb(51, 255, 51);">ေကာင္းလုိက္ေလဗ်ာ။</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">အထူးမွတ္ခ်က္္္္</span> ။ ။ အေနာက္တုိင္းက မိ္တ္ေဆြ တစ္ေယာက္၏ ေတာင္းဆုိခ်က္အရ သူ႔ကုိယ္စား ေရးမိျခင္းျဖစ္ပါသည္။ အေနာက္တုိင္းမွာ ဒီလုိ႔ ျဖစ္ရပ္ေတြမ်ားလုိ႔ သားသမီးေတြကလည္း ကေလးထိမ္းေက်ာင္းကုိေရာက္ရသလုိ မိဘေတြကလည္း အသက္ႀကီးလာရင္ လူအုိရုံကုိ အေရာက္မ်ားပါေႀကာင္း ေျပာခဲ႔ပါသည္။ သူ႔အလုိအရ “ ေမေမ႔ ေနရာမွာ ေဖေဖ႔ကုိလည္း ထည္႔လုိ႔ရတယ္” ဟုလည္း ေျပာသြားပါသည္။ က်န္ေတာ္တုိ႔ အေရွ႕တုိ္င္းမွာေတာ႔ ဘယ္လုိ ေနလဲ မသိေတာ႔ဘူး။<br /><br /><br /><span style="color: rgb(204, 51, 204);">အားလုံးကုိ ခ်စ္ခင္ ေလးစားလ်က္....</span><br /><br /><span style="color: rgb(204, 51, 204);">ေတာ္ဝင္ထြန္း</span><br /><br /><span style="color: rgb(204, 51, 204);">၈.၀၁.၂၀၁၀</span><br /></div>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3753208450445578713.post-55998032794133770192010-01-30T22:16:00.000-08:002010-01-30T22:35:50.806-08:00<div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 0, 0);font-size:180%;" >“ လက္ရွိဘဝ ”</span><span style="font-size:180%;"><br /></span><br />လူ႔စြမ္းလူစ၊ လူ႔မာနနွင္႔၊<br />လူ႔ဂုဏ္သိကၡာ၊ တန္ဖုိးတရား၊<br />အလွမာန၊ ဘဝႀကမၼာ၊<br />လူသားဆန္တဲ႔ ၊ အနုပညာ၊<br />ဖြင္႔ကာလွစ္ဟ၊ ခင္းက်င္းျပဖုိ႔၊<br />လုံျခဳံေနရာ၊ တုိ႔မွာ အိမ္ပုိင္ မရွိပါ၍၊<br />ေခါင္းမုိးမလုံ၊ အယပ္လည္းေပါက္း၊<br />ေဆြးေျမ႕ပ်က္ဆီး၊ အုိးေဟာင္းဘိသည္႔၊<br />အေဖမဟုတ္၊ ပေထြးမေတာ္၊<br />ဧည္႔႔ရိပ္သာမွာ၊<br />တည္းခုိေနသည္၊ လက္ရွိဘဝ၊<br />အေနထား။<br /><br /><span style="color: rgb(204, 51, 204);">ေတာ္ဝင္ထြန္း</span><br /><br /><span style="color: rgb(0, 204, 204);">၃၁.၀၁.၂၀၁၀</span><br /></div>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3753208450445578713.post-86928696286290530212010-01-14T01:18:00.000-08:002010-01-30T22:44:44.440-08:00<h3 style="color: rgb(102, 255, 255);" class="post-title"> <a href="http://thadarhline.blogspot.com/2010/01/blog-post_13.html">သေဘာထား ကဲြလဲြမႈကို ဘယ္လို ေျဖရွင္းၾကမလဲ…</a> </h3> <span style="color: rgb(51, 255, 255);font-size:100%;" id="fullpost" >မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း သေဘာထား ကြဲလဲြလာရင္ ဘယ္လို ျပန္လည္ ေျဖရွင္း ၾကမလဲ...။</span><br /><span style="color: rgb(51, 255, 255);font-size:100%;" id="fullpost" ><br />သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း ခိုက္ရန္ေဒါသ ျဖစ္ျခင္းဟာ လူတိုင္းလူတိုင္း အတြက္ ေကာင္းတဲ့ လုပ္ရပ္တခု မဟုတ္ပါဘူး။ မရည္ရြယ္ပဲ ေျပာလိုက္တဲ့ စကားတခြန္းဟာ တျခားသူမွာ စိတ္ဒဏ္ရာ ရသြားေစႏိုင္ပါတယ္။ တခါတရံမွာေတာ့ က်မ တို႔ေတြ ဟာ မွားတာကို ၀န္မခံခ်င္ ၾကပါဘူး။ ေတာင္းပန္ဖို႔လည္း မလုပ္ခ်င္ ၾကပါဘူး။ သေဘာထား ကဲြလဲြၿပီးရင္ ျပန္ျပဳျပင္လို႔ မရဘူး၊ ျပန္ေျဖရွင္းလို႔ မရဘူးလို႔ ထင္ၾကပါတယ္။ </span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 255, 255);font-size:100%;" id="fullpost" >သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြေတြ ၾကားမွာ သေဘာထား ကဲြလဲြမႈ၊ ပဋိပကၡ ျဖစ္လာရင္ ျပန္ေျဖရွင္းဖို႔ နည္းလမ္းေတြ ရိွပါတယ္။ အဲဒီ နည္းလမ္းေတြ ကေတာ့ ေအာက္မွာ ေျပာထားပါတယ္…။ </span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 255, 255);font-size:100%;" id="fullpost" >အဆင့္(၁)</span><br /><span style="color: rgb(51, 255, 255);font-size:100%;" id="fullpost" >ၿငိမ္ၿငိမ္ ေနေပးပါ။ စိတ္လႈပ္ရွား ထိခိုက္မႈ မ်ားလာတဲ့ အခါ အက်ိဳးသင့္ အေၾကာင္းသင့္ မစဥ္းစားႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ေနာက္တဖန္ ပဋိပကၡ ျဖစ္စရာ မစဥ္းစားပဲ ၿငိမ္ၿငိမ္ ေနလိုက္ပါ။</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 255, 255);font-size:100%;" id="fullpost" >အဆင့္(၂)</span><br /><span style="color: rgb(51, 255, 255);font-size:100%;" id="fullpost" >တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ေလးစားမႈ ရိွပါ။ ေလးစားမႈ မရိွခဲ့ရင္ ပဋိပကၡကို အခင္အမင္ မပ်က္ ျပန္ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔ အလားအလာ မရိွေတာ့ပါဘူး။</span><br /><span style="color: rgb(51, 255, 255);font-size:100%;" id="fullpost" > </span><br /><span style="color: rgb(255, 255, 255);font-size:100%;" id="fullpost" >အဆင့္(၃)</span><br /><span style="color: rgb(51, 255, 255);font-size:100%;" id="fullpost" >တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အသိအမွတ္ ျပဳပါ။ သိပ္ၿပီး စိတ္လႈပ္ရွား၊ ေဒါသ ျဖစ္လာတဲ့ အခါမွာေတာ့ ေရွာင္ထြက္ သြားလိုက္ပါ။</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 255, 255);font-size:100%;" id="fullpost" >အဆင့္(၄)</span><br /><span style="color: rgb(51, 255, 255);font-size:100%;" id="fullpost" >တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ အခ်ိန္ တခု ေပးပါ။ စိတ္ျပင္းထန္မႈ ေလ်ာ့ပါးတဲ့ အခ်ိန္ဟာ ဆင္ျခင္တံု ရိွတဲ့ အျပဳအမူ တခု ၿပီးေျမာက္ဖို႔ အတြက္ ကူညီပါလိမ့္မယ္။</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 255, 255);font-size:100%;" id="fullpost" >အဆင့္(၅)</span><br /><span style="color: rgb(51, 255, 255);font-size:100%;" id="fullpost" >တေယာက္ရဲ႔ အခ်ိန္ကို အျခား တေယာက္က ေလးစားပါ။ တေယာက္ အသိအမွတ္ ျပဳျခင္းကို တေယာက္က ေလးစားပါ။ လူတိုင္း လူတိုင္းဟာ မတူညီ ႏိုင္ပါဘူး။ ပဋိပကၡ တခုကို ေျဖရွင္းဖို႔ အဆင္သင့္ မျဖစ္ခင္ မင္းရဲ႔ သူငယ္ခ်င္းက ရက္သတၱပတ္ လိုအပ္ခ်င္ လိုအပ္မယ္။ မင္းကေတာ့ တရက္ပဲ လိုခ်င္လိုမွာပါ။ ဒါေၾကာင့္ သူလိုအပ္မဲ့ အခ်ိန္တခုကို ေပးလိုက္ပါ။ </span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 255, 255);font-size:100%;" id="fullpost" >အဆင့္(၆)</span><br /><span style="color: rgb(51, 255, 255);font-size:100%;" id="fullpost" >ဆက္ဆံမႈ ေျပျပစ္ေအာင္ ေနပါ။ စကားေျပာ နည္းျခင္းကလည္း ဆိုးတဲ့ ကိစၥ တခု ျဖစ္ပါတယ္။ အခါအားေလ်ာ္စြာ သူနဲ႔ ပက္သက္ၿပီး သူ႔ကို ဂရုစိုက္တဲ့ အေၾကာင္း သူသိေအာင္ ဆက္သြယ္ ေျပာဆိုေပးပါ။</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 255, 255);font-size:100%;" id="fullpost" >အဆင့္(၇)</span><br /><span style="color: rgb(51, 255, 255);font-size:100%;" id="fullpost" >ေကာင္းမြန္စြာ နားေထာင္ေပးပါ။ စူးစူးစိုက္စိုက္ နားေထာင္ေပးပါ။ သေဘာထားႀကီးစြာနဲ႕ သူ႔ရဲ႔ အျမင္ကို အာရံုစိုက္ နားေထာင္ ေပးပါ။</span><br /><span style="color: rgb(51, 255, 255);font-size:100%;" id="fullpost" ><br /><span style="color: rgb(255, 255, 255);">အဆင့္(၈)</span></span><br /><span style="color: rgb(51, 255, 255);font-size:100%;" id="fullpost" >မင္းေျပာမဲ့ စကားလံုးေတြကို ခ်င့္ခ်င့္ခ်ိန္ခ်ိန္ စဥ္းစားၿပီးမွ ေရြးခ်ယ္ပါ။ `မင္းက ဘယ္ေတာ့မွ……….´၊ `မင္းက အၿမဲတမ္း…………´၊ `မင္း ဘာျဖစ္လို႔……………´ ဆိုတဲ့ ျပစ္တင္သံ ပါတဲ့ စကားလံုးမ်ိဳးကို မေျပာမိေအာင္ ေရွာင္ၾကဥ္ပါ။</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 255, 255);font-size:100%;" id="fullpost" >အဆင့္(၉)</span><br /><span style="color: rgb(51, 255, 255);font-size:100%;" id="fullpost" >`ဒါေပမဲ့…….´ ဆိုတာ မပါ ပါေစနဲ႔။ ` ဟုတ္တယ္………..ဒါေပမဲ့ ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို မေျပာမိ ပါနဲ႔။ အဲလို စကားလံုး ေတြဟာ ေနာက္ဆံုးမွာ စိတ္နာက်င္မႈ ကို ျဖစ္ေစႏိုင္ပါတယ္။ “ငါ နားလည္ပါတယ္……………ဒါေပမဲ႕ ”ဆိုတာလည္း မေျပာမိပါနဲ႔။</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 255, 255);font-size:100%;" id="fullpost" >အဆင့္(၁၀)</span><br /><span style="color: rgb(51, 255, 255);font-size:100%;" id="fullpost" >ၿပီးတာ ၿပီးပါေစ။ အေျခခံ တူညီမႈ မေတြ႔ရင္၊ သေဘာထား တိုက္ဆိုင္သည္ ျဖစ္ေစ မတိုက္ဆိုင္သည္ ျဖစ္ေစ၊ ၿပီးတာ ၿပီးပါေစ။ အဲလိုမ်ိဳး မလုပ္ႏိုင္ခဲ့ရင္ေတာ့ သေဘာထား ကဲြလဲြမႈ၊ ပဋိပကၡ ကို ေျဖရွင္းလာႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ </span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 255, 255);font-size:100%;" id="fullpost" >သူငယ္ခ်င္း မိတ္ေဆြ ခ်စ္သူ ခင္သူေတြလည္း တခါမဟုတ္ တခါေတာ့ သေဘာထား ကဲြလဲြမႈ ေလးေတြလည္း ရိွၾကမွာပါ။ အဲဒီအခါ ဘယ္လို ျပန္ေျဖရွင္းမလဲ ဆိုတာက အေရးႀကီးပါတယ္။ ေျဖရွင္းတာ အဆင္မေျပရင္လည္း တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ဆက္ဆံဖို႔ ခက္သြားပါၿပီ…။ ေျဖရွင္းတဲ့အခါမွာ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ကိုယ့္ဘက္က နားလည္မႈ ေပးဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။ တျခားတေယာက္ကို နားလည္မႈ ေပးလိုက္တာဟာ ပဋိပကၡ ျဖစ္တာကို ျပန္ၿပီး ေျဖရွင္း သြားႏိုင္မွာပါ။ အတတ္ႏိုင္ဆံုးေတာ့ တေယာက္နဲ႔ တေယာက္ ပဋိပကၡ မျဖစ္တာ အေကာင္းဆံုးေပါ့။ ျဖစ္လာခဲ့ရင္လည္း အေကာင္းဆံုး ျပန္ေျဖရွင္းႏိုင္ၾကပါေစ………..။</span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 255, 255);font-size:85%;" >http://www.funzug.com/index.php/relationships/how-to-resolve-conflicts-with-friends.html</span><span style="color: rgb(51, 255, 255);"> </span><span style="color: rgb(0, 0, 153);font-size:85%;" ><span style="color: rgb(51, 255, 255);">မွ ဘာသာျပန္သည္။</span><br /><br /><span style="color: rgb(204, 51, 204);"><span style="color: rgb(255, 0, 0);">မွတ္ခ်က္</span> ။ ။ ႀကဳိက္လြန္းလုိ႔ ၊ ဖတ္သင္႔မွတ္သင္႔တယ္ ထင္လုိ႔၊ မွတ္စုအေနႏွင္႔ မိမိ မွတ္တမ္းေလးမွာ တင္က်န္ေအာင္ <span style="color: rgb(255, 0, 0);">သဒၶါလႈိင္း</span> ဘေလာ႔မွ <span style="color: rgb(255, 0, 0);">ေတာင္းယူ</span> ေဖာ္ျပပါသည္။ ေဖာ္ျပခြင္႔ေပးေသာ <span style="color: rgb(255, 0, 0);">မသဒၶါလႈိင္း</span> အား ထပ္ဆင္႔ ေက်းဇူးတင္ပါေႀကာင္း မွတ္တမ္း ထင္အပ္ပါသည္။</span><br /><br /><span style="color: rgb(204, 51, 204);">အားလုံး ခင္မင္ ေလးစားလ်က္..</span>..<br /><br /><span style="color: rgb(255, 102, 0);">ေတာ္ဝင္ထြန္း</span><br /><br /><span style="color: rgb(204, 51, 204);">14.01.2010<br /><br /><span style="color: rgb(255, 255, 255);">မိတ္ေဆြမ်ား အားလုံး နွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ ျငိ္မ္းခ်မ္းႀကပါေစ။</span><br /></span></span>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3753208450445578713.post-18546379384917616752010-01-11T02:20:00.000-08:002010-01-11T08:52:55.896-08:00<div style="text-align: center;"><span style="font-size:180%;"><span style="color: rgb(204, 51, 204);">“ေဒါင္းေလာဒ္ လုပ္ျပီး ယူတာလား”</span></span><br /><br />အေမလုပ္သူက လူမႈအဖြဲ႔အစည္းတစ္ခုတြင္ မန္ေနဂ်ာ တာဝန္ျဖင္႔ အလုပ္ လုပ္သည္။ သူ႔အလုပ္နဲ႔ သူ အျမဲလုိလုိ အလုပ္မ်ားေနတတ္သည္။ သားသမီးမ်ားကိုပင္ သတိရပုံမေပၚ။ အိမ္ျပန္အျမဲ ေနာက္က်တတ္သည္။<br />တစ္ခါခါ သူ႔လက္တြင္ ဓာတ္ပုံ တစ္ခ်ဳိ႕ ပါလာတတ္ျပီး “ ဒါ ေမေမ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ ေဒါင္းေလာ႔ဒ္ လုပ္ယူလာတာေလ” ဆုိျပီး အိ္မ္ကိုေရာက္လ်င္ေတာ႔ တစ္ခုခုကုိ သူ႔သားအား ျပတတ္သည္။<br />ထုံးစံအတိုိင္း တစ္ေန႔ သူ အေတာ္ေမွာင္ျပီးမွ အိမ္ကုိ ေရာက္လာသည္။ လက္ထဲတြင္ ဓာတ္ပုံတစ္ခ်ဳိ႕ ကိုင္ပါလာသည္။ ဒီတစ္ခါ ဓာတ္ပုံက ကေလး ဓာတ္ပုံေလး တစ္ပုံ။<br />ထုံးစံအတုိင္း သူ႔သားကုိ ျပသည္။<br /><span style="color: rgb(204, 51, 204);">( ၁) အေမ</span>။ ။ သားေရ ေမေမ ဓာတ္ပုံေတြ ယူလာတယ္။ သား ႀကည္႔မလား။<br /><span style="color: rgb(204, 51, 204);">(၂) သား။</span> ။ ေပးႀကည္႔ေလ ေမေမ ။ သားႀကည္႔ခ်င္တာေပါ႔္။<br /><span style="color: rgb(204, 51, 204);">(၃) အေ</span><span style="color: rgb(204, 51, 204);">မ။ </span> ။ ေရာ ဒီမွာ ။ လွလား သား။<br /><span style="color: rgb(204, 51, 204);">(၃) သာ</span>း။ ။ သိပ္လွတယ္ ေမေမ။<br /><span style="color: rgb(204, 51, 204);">(၄) အေမ</span>။ ။ လွလုိ႔ ယူလာတာေပါ႔ သားေရ။<br />ဒါနဲ႔ ဘယ္ကေန ဘယ္လို ယူလာတာလဲဆုိတာ သိခ်င္ေဇာနဲ႔ သားက ထပ္ေမးျပန္သည္။<br /><span style="color: rgb(204, 51, 204);">(၅) သား</span>။ ။ဒီဓာတ္ပုံေလးကုိ ဘယ္က ယူလာတာလဲ ေမေမ။<br /><span style="color: rgb(204, 51, 204);">(၆) အေမ</span>။ ။ အင္တာနက္ကေနေဒါင္းေလာဒ္လုပ္ျပီး ယူလာတာပါ သားေရလုိ႔ အေမက ေျဖလုိက္ေတာ႔<br />မ်က္လုံး ေပကလပ္ ေပကလပ္ လုပ္ျပီး သားျဖစ္သူ ထပ္ေမးလုိက္ပုံက “ <span style="color: rgb(204, 255, 255);">ေမေမ သားကုိလည္း အင္တာနက္ကေန ေဒါင္းေလာဒ္ လုပ္ျပီး ယူတာလားတဲ႔”</span> ေလ။<br /><br /><span style="color: rgb(204, 51, 204);">အားလုံးကုိ ခ်စ္ခင္ ေလးစားလ်က္....</span><br /><br /><span style="color: rgb(51, 51, 255);">ေတာ္ဝင္ထြန္း</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 102, 0);">၁၁.၀၁.၂၀၁၀</span><br /><br /><br /></div>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3753208450445578713.post-13973376486362477532010-01-09T18:04:00.000-08:002010-01-10T02:43:57.734-08:00<span style="color: rgb(255, 0, 0);font-size:180%;" >“ အုိ ဘယ္႔ ရန္ကုန္ တကၠသုိလ္”</span><br /><br />*Webometrics ရဲ႕ ၂၀၀၇ခုႏွစ္ ႏွစ္လည္ထုတ္ေ၀လိုက္တဲ့ အေရွ႕ေတာင္အာရွ ထိပ္တန္း<br />တကၠသုိလ္ ၁၀၀ ကို ကြ်န္ေတာ္ ဖတ္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ ကြ်န္ေတာ့္မ်က္စိကုိယ္ပင္<br />မယုံႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္သြားရတာကို ၀န္ခံပါရေစ။<br />အခု ၁၀၀ ထဲမွာ ထုိင္းႏုိင္ငံက တကၠသိုလ္ ၄၁ခု၊ မေလးရွားက ၁၈ခု၊ အင္ဒုိနီးရွားက<br />၁၄ခု၊ ဖိလစ္ပုိင္က ၁၃ခု၊ စကၤာပူနဲ႕ ဗီယက္နမ္က ၇ခုစီ ပါ၀င္တယ္။ အဲဒီအထဲမွာ<br />ကြ်န္ေတာ္တုိ႕ျမန္မာျပည္က တကၠသုိလ္မ်ားကုိ မဆုိထားဘိ၊ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္<br />ေတာင္မပါဘူး။<br /><span id="fullpost"><br />တစ္ႏွစ္ကို ၂ ၾကိမ္ ၂၀၀၄ခုႏွစ္ကတည္းက စဥ္ဆက္မျပတ္ စီစစ္တည္းျဖတ္လာတဲ့ အထက္ပါ<br />စစ္တမ္းဟာ တကၠသုိလ္ အလုိက္ ထုတ္လႊင့္ထားတဲ့ အင္တာနက္စာမ်က္ႏွာ<br />သတင္းအခ်က္အလက္မ်ား၏ အရည္အေသြးကုိ အဓိက ဆန္းစစ္ျခင္း ျဖစ္တယ္။<br />လက္ေတြ႕ျပဳလုပ္ေနတဲ့ သိပၸံႏွင့္နည္းပညာ ရွာေဖြေတြ႕ရွိမႈ၊ ႏုိင္ငံတကာအဆင့္<br />သုေတသနလုပ္ႏုိင္မႈ၊ သင္ၾကားမႈ အရည္အေသြး၊ နည္းပညာ ဖလွယ္မႈ၊ အလုပ္အကုိင္<br />ခ်ိတ္ဆက္ထားရွိမႈ စတဲ့ ကိစၥရပ္မ်ားကုိ တေျပးညီ အင္တာနက္စာ မ်က္ ႏွာ မွာ<br />လႊင့္တင္ထားဖို႕ လိုအပ္ေၾကာင္းကိုလည္း အဆုိပါ စပိန္အေျခစိုက္ သုေတသနအဖြဲ႕ မွ<br />အၾကံေပးထားတယ္။*<br /><br />* *<br /><br />**<br />*<br />ရင္ထဲရွိတဲ့အတုိင္း ဆင္ဆာမျဖတ္ဘဲ ေျပာရရင္ … အမိျမန္မာျပည္က တကၠသုိလ္အားလုံးကို<br />မဆုိထားပါနဲ႕အုံး၊ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ကုိဘဲ ဦးတည္ပါစုိ႕။*<br />*“အုိ… ကုိ ရန္ကုန္တကၠသုိလ္ …<br />မင္း .. အိပ္ေပ်ာ္ေနတာလား၊ အိပ္ခ်င္ဟန္ေဆာင္ေနတာလား၊တမင္တကာ မသိခ်င္ေယာင္<br />ေဆာင္ေနတာလား၊<br />မင္းတစ္ေယာက္တည္းရွိတယ္လို႕မ်ား မွတ္ထင္ေနလားကြာ..<br />မင္းကိုယ္မင္း ဆန္းစစ္ဖို႕ လုိေနတယ္ကြ ကမၻာၾကီး တစ္ခုလုံးကို မၾကည့္ပါနဲ႕အုံး<br />တုိ႕ အေရွ႕ေတာင္ အာရွ ၁၁ ႏုိင္ငံနဲ႕ ယွဥ္ၾကည့္ပါအုံး<br />ဘာေတြတုိးတက္ေအာင္လုပ္ဖုိ႕လုိတယ္ဆုိတာ ေျပးၾကည့္စရာမလိုပါဘူး<br />မင္းအိပ္ေပ်ာ္ေနတယ္ဆုိရင္လည္း ႏုိးခ်ိန္တန္ပါၿပီကြာ။<br />မင္း မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရင္လည္း သိဖုိ႕ တန္ပါၿပီ<br />ကမၻာၾကီးက တျဖည္းျဖည္းနဲ႕ ရြာၾကီးျဖစ္လာၿပီဆုိတာ မင္းနားလည္ဖုိ႕တန္ပါၿပီ<br />၁၉၄၀-၅၀ ႏွစ္မ်ားဆီက အေရွ႕ေတာင္အာရွ ထိပ္တန္းတကၠသိုလ္ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆုိတာကို<br />မေမ့တန္ေကာင္းပါဘူး<br />မင္းအတိတ္ေမ့ေနတယ္ဆုိတာကိုလည္း ငါမယုံႏုိင္ဘူးကြာ။<br />*<br />*ဒီတသက္ ေခါင္းမခ်ခင္မွာ မင္းဆီမွာ စေတးခဲ့ရတဲ့ တုိ႕ဘ၀ေတြကို အမ်ားက ဂုဏ္ယူစရာ၊<br />အတုယူစရာျဖစ္ေအာင္<br />မင္း ေဆာင္ၾကဥ္းေပးႏုိင္ပါေစ...<br /><br />ထုိ႕အတူမင္းၾကဳံေတြ႕ရမဲ့ အခက္အခဲေတြကိုလည္း ရဲရဲ၀ံ့၀ံ့<br />ရင္ဆုိင္ႏုိင္ပါေစလို႕….”တို႕ ဆုေတာင္းလုိက္ပါတယ္ကြာ။<br />အဆင့္ ၁ မွ ၂၀ ရွိ အေရွ႕ေတာင္အာရွ တကၠသုိလ္မ်ား၏ အဆင့္အတန္း*<br /><br />*<br />1 National University Of Singapore - Singapore<br />2 Nanyang Technological University - Singapore<br />3 Kasetsart University - Thailand<br />4 Chulalongkorn University - Thailand<br />5 Prince Of Songkla University - Thailand<br />6 Asian Institute Of Technology Thailand - Thailand<br />7 Chiang Mai University - Thailand<br />8 Thammasat University - Thailand<br />9 Assumption University Of Thailand - Thailand<br />10 Khon Kaen University - Thailand<br />11 Mahidol University - Thailand<br />12 Gadjah Mada University - Indonesia<br />13 Institute Of Technology Bandung - Indonesia<br />14 Universiti Sains Malaysia - Malaysia<br />15 Universiti Teknologi Malaysia - Malaysia<br />16 Multimedia University - Malaysia<br />17 University Of The Philippines Diliman - Philippines<br />18 Universiti Putra Malaysia - Malaysia<br />19 University Malaya - Malaysia<br />20 King Mongkut's Institute Of Technology Ladkrabang - Thailand<br />*<br />*လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စု နွစ္တစ္ေတြမ်ားကေပါ့...<br />စင္ကာပူ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာမယ္ သူဟာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀ကျမန္မာျပည္က ရန္ကုန္<br />တကၠသိုလ္ ကိုၾကည့္ျပီး သိပ္ အားက်ခဲ့တာရန္ကုန္တကၠသိုလ္ၾကီးဟာ ငါတို့နိုင္ငံမွာ<br />ဆိုရင္ဘယ္ေလာက္မ်ားေကာင္းလိမ့္မလဲ........<br />ဒီတကၠသိုလ္ၾကီးမွာသာ ဘြဲ့ယူခြင့္ရရင္ ဘယ္ေလာက္ ဂုဏ္ယူစရာ ေကာင္းလိမ့္မလဲ....တဲ့<br />စင္ကာပူျမိဳ့ေတာ္ကိုတည္ေဆာက္တဲ့အခါ ငါတို့ Burma က Rangoon City ကို သူတို့ရဲံ<br />ပညာရွင္ေတြကိုယ္တိုင္<br />လာေရာက္ေလ့လာျပီးေတာ့မွ Rangoon City ရဲ့ ပံုစံကို အေျခခံယူျပီး singapore ကို<br />တည္ေဆာက္ခဲ့တာဘဲေလ......*<br /><br /><br />*လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စု နွစ္တစ္ေတြမ်ားကေပါ့...<br />ထိုင္း ဘတ္ေငြ ၂၅ ဘတ္က Burma ေငြ တစ္က်ပ္ တဲ့<br />အခုေတာ့ ထိုင္း တစ္ဘတ္ က ျမန္မာ ေငြ ၃၅ က်ပ္ ျဖစ္သြားျပီ...<br /><br />လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စု နွစ္တစ္ေတြမ်ားကေပါ့...<br />ဘားမား ေဘာလံုးအသင္းက မာေဒးကားမွာ ( အေရွ့ေတာင္အာရွ နွင့္ အာရွ<br />ထိပ္တန္းအသင္းမ်ားပါ၀င္)ဆိုဘားမားေဘာလံုး အသင္းရဲံ ေအာင္ျမင္မွုကို<br />အေရွ့ေတာင္အာရွ က ဘယ္အသင္း မီမွာတဲ့လဲအာရွမွာ ခ်န္ပီယံုျဖစ္ခဲ့တာေတြက<br />ပံုျပင္ေတြလား<br /><br />လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စု နွစ္တစ္ေတြမ်ားကေပါ့...<br />ကမၻာကုလသမဂၢ အဖြဲ့ၾကီးမွာ Burmese တစ္ဦးရဲ့ ၾသဇာကမၻာကို<br />လြမ္းခဲ့တာေတြ..........<br />အခုေတာ့ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္ဆိုရင္ ....မ်က္လံုးစိမ္းေတြနဲ့<br /><br />လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စု နွစ္တစ္ေတြမ်ားကေပါ့...<br />မယားေတာသူ.........က်ြန္မွာကုလားတဲ့burma မွာ အလုပ္လာလုပ္တဲ့<br />နိုင္ငံျခားသားေတြတို့ ဘားမားေတြ သူတို့ကို အိမ္သာေဆးခိုင္းတာတို့ဘားမားေတြ<br />အဂၤလန္သြားတယ္ဆိုတာက ပညာေတာ္သင္..ပညာရွင္အျဖစ္နဲ့အခုေတာ့........ေမာင္<br />မေလးမွာ အိုးတိုက္မွာလား စလံုးမွာ စားပြဲထိုးမွာလားဒူဘိုင္းမွာ တြင္းတူးမွာလား<br /><br />လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စု နွစ္တစ္ေတြမ်ားကေပါ့...<br />Burma ဆို OK<br />U Aung San ဆို Right<br />U Thant ဆို Right<br />U Nu ဆို Right<br /><br />လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စု နွစ္တစ္ေတြမ်ားကေပါ့...<br />...........................................<br />.................................................<br /><br />အို so sorry.<br />I m stupid.<br />I m not Burma.now.<br />I m Myanmar.<br /><br />Ha Ha ...<br />I m Myanmar.<br />Burma dead with her beauty.<br />Who kill?<br />Who kill? *<br /><br />မွတ္ခ်က္။ ။ ေမးလ္ထဲကုိ ေရာက္လာလုိ႔ မ်ွေဝလုိက္တာပါ။ စာေရးသူကုိ မသိပါ၍ အမည္ေဖာ္ျပျခင္း မရွိသည္ကုိ သည္းခံေပးပါ။ စာမူ ပုိင္ရွင္ အေနနဲ႔ မ်ွေဝျခင္းကုိ သေဘာမတူပါက လြတ္လြတ္စြာ ကန္႔ကြက္နုိင္ပါတယ္။ ဖယ္ရွားေပးပါ႔မယ္။<br /><br />အားလုံးကုိ ခ်စ္ခင္ ေလးစားလ်က္...<br /><br />ေတာ္ဝင္ထြန္း<br /><br />၆.၀၁.၂၀၁၀<br /></span>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3753208450445578713.post-30420383068970907002010-01-09T05:43:00.000-08:002010-01-10T02:43:57.736-08:00<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/S0iJqSHZ2VI/AAAAAAAAANE/iibgnSCvK9g/s1600-h/4097673753_f464408bbb.jpg"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 300px; height: 400px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/S0iJqSHZ2VI/AAAAAAAAANE/iibgnSCvK9g/s400/4097673753_f464408bbb.jpg" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424737110678165842" border="0" /></a><br /><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 0, 0);font-size:180%;" >“မီးရွဴး မီးပန္းေတြေဖါက္ႀကစုိ႕”<br /></span><br />နွစ္ေဟာင္းဟာ ညမွာ တစ္ေရြ႕ေရြ႕ ေသဆုံးေတာ႔မယ္၊<br />မီးရွဴးမီးပန္း ေတြ ေဖာက္ျပီး ေသဆံုးသြားပါေစ။<br />အေတြးေဟာင္း၊ အႀကံေဟာင္း၊ အက်င္႔ေဟာင္းေတြ<br />က်င္႔ထုံးေဟာင္းေတြ၊ အတုအေယာင္ေတြ၊<br />အေဟာင္းမွန္သမ်ကုိ မိိီးရွဴး မီးပန္း ေတြ ေဖာက္္ျပီး<br />ေမာင္းထုတ္တယ္။<br /><br />စိတ္ကုုိ ညႈိးခ်ဳံ႕ေစတဲ႔ ပူေဆြး ဝမ္းနည္းမႈေတြ၊<br />ဆင္းရဲ႕နဲ႔ ခ်မ္းသာအႀကား ရန္စြယ္မြားမႈေတြ၊<br />ပညာတတ္နဲ႔ ပညာမဲ႔ေတြႀကား မာနတရားေတြ၊<br />ေကာင္းက်ဳိးမေပးတဲ႔ စနစ္ဆုိးႀကီးေတြ၊<br />ေဟာင္းႏြမ္း သုံးမရေတာ႔တဲ႔ အယူအဆေတြ၊<br />ပ်က္စီးဆုံးရႈံးေစတဲ႔ ပဋိပကၡေတြ၊ အားလုံးကုိ<br />မိီးရွဴးမီးပန္းေတြေဖာက္ျျပီး ေမာင္းထုတ္တယ္။<br /><br />လူသားအားလုံးအတြက္ တရားမ်ွတမႈေတြ၊<br />အစစ္အမွန္ေတြ၊ ျမင႔္ျမတ္စင္ႀကယ္ျခင္းေတြ၊<br />ႀကည္သာခ်ဳိျမတဲ႔ အမႈအက်င္႔ေတြ၊<br />သန္႔ရွင္း စင္ႀကည္တဲ႔ က်င္႔ထုံးေတြ၊<br />အားလုံ အားလုံး အားလုံးကုိ<br />မီးရွဴး မီးပန္းေဖာက္ျပီး အျပဳံးေတြနဲ႔<br />ႀကဳိဆုိတယ္။<br /><br />ယုံႀကည္မႈကင္းျခင္း၊ ေအးစက္တဲ႔ေခတ္ရဲ႕<br />ရက္စက္ႀကမ္းႀကဳတ္ျခင္းေတြ၊<br />မွားယြင္းတဲ႔ ဇာတိပုညဂုဏ္မာနေတြ၊<br />ပ်က္သုိးပုတ္ခတ္ အာဃာတေတြ၊<br />ပုံစံေဟာင္းႀကီးနဲ႔ ေရာဂါဆုံးႀကီးေတြ၊<br />က်ဥ္းေျမာင္းတဲ႔ ဓနရမၼက္ေတြ၊<br />ျပီးသြားတဲ႔ စစ္ပြဲ အေထာင္ေသာင္းေတြ<br />အားလုံး အားလုံး အားလုံးကုိ<br />မီးရွဴးမီးပန္းေတြေဖာက္ျပီး ေမာင္းထုတ္တယ္။<br /><br />မွႏ္ကန္ျခင္းနဲ႔ သစၥာတရားေတြ၊<br />အမွန္တရားကုိ ျမတ္နုိးစိတ္ေတြ၊<br />ေကာင္းမြန္မႈေတြကုိ ေဆာင္က်ဥ္းေပးတဲ႔<br />စနစ္သစ္ေတြ၊ တူညီမႈကုိ ေဖာ္ေဆာင္ေပးတဲ႔<br />ဝန္ေဆာင္မႈေတြ၊ လြတ္လပ္မႈကုိ သယ္ေဆာင္ေပးတဲ႔<br />အခ်ဳိျမဆုံး ဂီတသံေတြ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈကုိ<br />ေထာက္ပံေပးတဲ႔ လက္ခုပ္ႀသဘာသံေတြ၊<br />နွစ္လုံးသားကုိ ေအးျမေစတဲ႔ အခ်စ္ေလညင္းေတြ၊<br />ျငိမ္းခ်မ္းျခင္း နွစ္အေထာင္ေသာင္းေတြ၊<br />အားလုံး အားလုံး အားလုံးကုိ<br />မီးရွဴး မီးပန္းေဖာက္ျပီး အျပဳံးေတြနဲ႔ ႀကဳိဆုိတယ္။<br /><br /><br />အားလုံးကုိ ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္….<br /><br />ေတာ္ဝင္ထြန္း<br /><br />၃၁.၁၂.၂၀၀၉<br /><br /><div style="text-align: center;">မွတ္ခ်က္။ ။ ဘန္ေကာက္ျမဳိ႕ရဲ႕ နွစ္သစ္ကူူးညမွာ ကမန္းကတန္း ေရးျပီး တင္ထားခဲ႔တာကုိ ျပန္လည္ တည္းျဖတ္ျပီး ေဖာ္ျပလုိက္သည္။<br /><span style="color: rgb(204, 51, 204);">ဓာတ္ပုံကုိ Google မွ ကူးယူသည္။</span><br /></div></div>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3753208450445578713.post-62724584079115153062010-01-08T07:10:00.001-08:002010-02-11T04:03:36.628-08:00<div style="text-align: center;"><div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/S0dLSo_juNI/AAAAAAAAAMc/Lr1Milusjrc/s1600-h/SDC10481.JPG"><img style="margin: 0px auto 10px; display: block; text-align: center; cursor: pointer; width: 466px; height: 349px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/S0dLSo_juNI/AAAAAAAAAMc/Lr1Milusjrc/s400/SDC10481.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5424387059804780754" border="0" /></a><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHH-dryzaOXRQRzAbMGRSU3KFyKROV66pv2pUGz5c8PzzZjFsoEF1ZdKD_lKmXNtyqWHN_Y309poA45wx0HrhgExfHzX4tPxtzJYB5jOrhq_hDoMLBX2JSKPElhmujUjW7RgH29s06Woc/s1600-h/SDC10481.JPG"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 463px; height: 347px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgHH-dryzaOXRQRzAbMGRSU3KFyKROV66pv2pUGz5c8PzzZjFsoEF1ZdKD_lKmXNtyqWHN_Y309poA45wx0HrhgExfHzX4tPxtzJYB5jOrhq_hDoMLBX2JSKPElhmujUjW7RgH29s06Woc/s320/SDC10481.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5436945254367219954" border="0" /></a> <span style="color: rgb(255, 0, 0);font-size:180%;" >“ပန္းေနႀကာဘဝ”</span><br /> <br />ေနေရာင္နဲ႔အတူ ေပါက္ဖြား<br /> ေနေရာင္နဲ႔ အတူ ႀကီးထြား<br /> ေနေရာင္နဲ႔မွ နုိးထ<br /> ေနေရာင္ရမွ လန္းဆန္း<br /> ေနေရာင္နဲ႔မွ ရွင္သန္<br /> ေနေရာင္ျခည္နဲ႔ ေပ်ာ္ပါး<br /> ေနေရာင္ရွိသမ် သူ႔ဘဝက<br /> လွပ၊ျမဴးႀကြရေပေမ႔<br /><br /> ေနေရာင္ကြယ္ေပ်ာက္<br /> အေမွာင္ေရာက္ေတာ႔<br /> ႀကီးထြားျခင္းေတြ ရပ္တန္႔<br /> ရွင္သန္ျခင္းေတြ ညွုိးႏြမ္း<br /> လန္းဆန္းျခင္းေတြ<br />ဒူးေထာက္လက္ေျမ်ာက္<br /> လွပျမဴးႀကြျခင္းေတြ<br />တိတ္တိတ္ေလး<br /> ငုိေႀကြးေနရတဲ႔<br />ပန္းေနႀကာဘဝ။<br /><br /> ေနျခည္ကုိ အမွီရမွ<br /> ရွင္သန္လွပ နုိးထရျပီး<br /> ေနျခည္ကြယ္ေပ်ာက္<br />အေမွာင္ေရာက္ေတာ႔<br /> အတူလုိက္ပါ ေမွးမွိန္ရတဲ႔<br /> ပန္းေနႀကာလို႔ ဘဝေတာ႔<br /> ငါမျဖစ္လုိ။<br /></div><br />ေနျခည္မလုိ<br />ႀသဇာမသုံး<br />ေန႔ညအခ်ိန္ခါ<br />ရာသီေတြနဲ႔ မေပါင္းေဖာ္<br />ေတြ႕ရာေပ်ာ္ ႀကဳံရာပါး<br />ေျမမေရြး ရွင္သန္ႀကီးထြားနုိင္တဲ႔<br />ရြက္က်ပင္ေပါက္ေလးပဲ<br />ျဖစ္ပါေစ<br />ငါေက်နပ္တယ္။<br /><br /> အားလုံးကုိ ခ်စ္ခင္ ေလးစားလ်က္....<br /><br /> ေတာ္ဝင္ထြန္း<br /><br /> ၈.၀၁.၂၀၁၀<br /><br /><span style="color: rgb(204, 51, 204);">ဓာတ္ပုံက ဘန္ေကာက္ ပန္းျခံက ရုိက္လာတာပါ။</span><br /></div>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3753208450445578713.post-79473124908424015762009-12-31T07:35:00.000-08:002010-01-08T09:04:33.124-08:00<div style="text-align: center;"><br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);font-size:180%;" > “နုတ္ဆက္ပါတယ္ နွစ္ေဟာင္းေရ”</span><br /><br />အုိ.....<br />ျမဳိ႕ေတာ္ဘန္ေကာက္ေရ...<br />နွစ္သစ္ကို ႀကဳိဆုိဖုိ႔<br />ျပင္ဆင္ထားတဲ႔<br />နင္႔ရဲ႕အလွကေတာ႔<br />ျမင္ျမင္သူ လူတကာကုိ<br />ေငးေလာက္ေစတယ္ေပါ႕။<br />ဒါေပမယ္႔ကြာ....<br />အဆိပ္သင္႔ ေနႀကတဲ႔<br />အတိတ္ဝိညာဥ္ေတြကုိ<br />အေဖာ္ျပဳေနရတဲ႔<br />ငါ႔ရင္မွာ နင္႔အလွကုိ<br />ခံစားႀကည္႔ဖုိ႔ ေဝးေလစြ။<br /><br />ဘန္ေကာက္ နတ္သမီေလးေရ...<br />ေရာင္စုံ မီးရွဳး မီးတန္းေတြေအာက္<br />နွစ္သစ္ကုိ ႀကဳိဆုိရင္း<br />လွပ ျမဴးႀကြေနတဲ႔<br />နင္႔႔႔ရဲ႕ အလွပေတြက ျမင္သူေတြကုိ<br />မူးေမ႔ေစေလာက္တယ္ေပါ႕။<br />ဒါေပမယ္႔ကြာ....<br />ေသြးရူး ေသြးတန္းေတြနဲ႔<br />ေအာ္ဟစ္ ရူးမူးေနတဲ႔<br />ငါ႔ဝိညာဥ္ေတြအတြက္<br />နင္႔အလွေတြက ကဗ်ာမဆန္ပါဘူးကြာ။<br /><br />ႀကယ္စင္ေလးေရ...<br />နွစ္သစ္ကုိ ႀကိဳဆုိေနတဲ႔<br />နင္႔အျပဳံးေလးက<br />ျမင္ရသူ လူအေပါင္းကုိ<br />ခ်ဳိျမဳိန္ေစမွာပါ။<br />ဒါေပမယ္႔ကြာ....<br />အလြမ္းေတြနဲ႔ ငိုေႀကြးေနတဲ႔<br />ငါ႔အေသြးသားေတြအတြက္<br />နင္႔႔ရဲ႕ခ်ဳိျမိန္တဲ႔ အျပဳံးေလးက<br />မလြမ္းေလာက္ပါဘူး။<br /><br />လေရာင္ေလးေရ...<br />နွစ္သစ္ကုိ ပုိေဖ်ာ္ဖုိ႔<br />အေဖာ္ျပဳေပးတဲ႔ နင္႔႔ရဲ႕ ကုိ္ဟန္ေလးက<br />လူတကာကုိ စြဲမက္နွစ္သက္ေစတာေပါ႔။<br />ဒါေပမယ္႔ကြာ...္<br />နင္႔ရဲ႕ ျပဳိင္ဘက္ကင္းတဲ႔ ကိုိယဟန္ေလးက<br />အထိီးက်န္ေနတဲ႔ ငါ႔ဝိညာဥ္အတြက္ေတာ႔<br />အက်ည္းတန္ လြမ္းပါတယ္ကြာ။<br /><br />ဒီလုိ.... ဒီလုိ....ဒီလုိ..<br />ငိုိေႀကြးေအာ္ဟစ္ရင္း..<br />ငါ႔ရဲ႕ အထိီးက်န္ေနတဲ႔<br />နွစ္ေဟာင္းကုိ နုတ္ဆက္လုိက္တယ္။<br /><br />အားလုံးကုိ ခ်စ္ခင္ ေလးစားလ်က္...<br /><br />ေတာ္ဝင္ထြန္း...<br /><br />၃၁.၁၂.၂၀၀၉<br /><br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">မိတ္ေဆြမ်ား အားလုံး နွစ္သစ္မွာ ေပ်ာ္ရႊင္၊ ေအာင္ျမင္၊ ကံေကာင္းနုိင္ႀကပါေစ။</span></div>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3753208450445578713.post-4980197540810407332009-12-27T07:31:00.000-08:002010-01-08T09:04:33.127-08:00<div style="text-align: center;"><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 0, 0);"><br /><span style="font-size:180%;">“ဝန္ခံခ်က္”</span><br /><br />အေတြးေတြကုိ ထုခြဲ</span><br /></div> <span style="color: rgb(255, 0, 0);">အလြမ္းေတြကုိ စုစည္းရင္း</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ခ်စ္ျခင္း သက္သက္နဲ႔</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ကုိ မင္႔အတြက္ </span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ကဗ်ာေတြ ေရးေနခဲ႔။</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ေကာင္းကင္ျပာကုိ ေငးေမာ</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ႀကယ္ပ်ံေတြ ေရတြက္</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">လေရာင္ေလးကုိ ေပြ႔ဖက္ရင္း</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">အတားအဆီးမရွိ ယုိစီးက်လာတဲ႔</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">အႏႈိင္းမဲ႔ အခ်စ္ေတြက</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ကဗ်ာေတြကုိ ေမြးဖြားေပးခဲ႔ျပီ။</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">မင္႔ သိေလမလား ကုိမင္႔ကုိ သိပ္ခ်စ္တာ</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">မယုံရင္ ကို႔ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ခ်င္းစီကုိ ေမးႀကည္႔</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">စာလုံး တစ္လုံးခ်င္းစီက ကိုယ္ “မင္႔” ကုိ</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">သိပ္ခ်စ္ပါေႀကာင္း မဆုိင္းမတြ</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ေျဖႀကလိမ္႔မယ္။</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">မေသခ်ာ ေသးဘူးတဲ႔လား</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ကုိ႔ရင္ခုန္သံကုိ နားေထာင္</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ကုိ႔နွလုံးေသြးကုိ စစ္ေဆး</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">သူတုိ႔ ေျပာတာ မင္းႀကားမွာက</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ခ်စ္သူေရ....ကို မင္႔ကုိ</span><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">သိပ္ခ်စ္တယ္ ဆုိတာကုိပဲ။</span><br /><br /><br /><span style="color: rgb(204, 51, 204);">အားလုံးကုိ ခ်စ္ခင္ ေလးစားလ်က္..</span><br /><br />ေတာ္ဝင္ထြန္း<br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);">၂၈.၁၂.၂၀၀၉</span></div>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3753208450445578713.post-12536109311920284192009-12-27T03:12:00.000-08:002010-01-09T09:48:14.554-08:00<span style="color: rgb(255, 0, 0);font-size:180%;" >“အစြဲ နဲ႕ က်န္ေတာ္”</span><br /><br />“ လုိခ်င္တပ္မက္မႈက စြဲလန္းမႈကုိ ျဖစ္ေစတယ္” လုိ႔ ဖတ္ဖူးခဲ႔ပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဒီေနရာမွာ က်န္ေတာ႔၏ အစဲြကေတာ႔ လုိခ်င္တပ္မက္မူေႀကာင္႔ ျဖစ္လာတဲ႔ အစြဲဲမ်ဴိး မဟုတ္ပါ။ အယူသန္တဲ႔ အစြဲမ်ဳိးလားေတာ႔ မသိ။ စြဲတာေတာ႔ ေသခ်ာပါသည္။<br /><br />ဒီအစြဲေႀကာင္းလဲ စိတ္ကသိကေအာက္ ျဖစ္ခဲ႔ရေပါင္း မနည္းပါ။ အစြဲသန္တာ မေကာင္းမွန္းလည္း သိသည္။ အလြယ္တကူ ေပ်ာ္မရနုိင္တာ တစ္ခု က ေရာဂါတစ္မ်ဳိးလုိပဲ စြဲေနမိသည္။ အဲဒါသည္ပင္လ်င္ အစြဲတစ္မ်ဳိး ျဖစ္ေနေတာ႔သည္။<br /><br />က်န္ေတာ္ စြဲပုံ အစြဲက ဒီ္လုိပါ။ က်န္ေတာ္ သိတတ္စကတည္းက ေမေမ႔ ရဲ႕ဂရုစုိက္မႈကုိ စြဲသည္္။ ေမေမ႔ ခ်က္ေကြ်းတဲ႔ ဟင္းေတြကုိ စြဲသည္။ ေမေမ ေလ်ာ္ဖြတ္ေပးတဲ႔ အဝတ္ေတြကုိ စြဲသည္။ အဲဒါက အေျခခံ အစဲြသုံးမ်ဴိး။ ေနာက္လည္း အမ်ားႀကီး ရွိေသးသည္္။ ထားပါေတာ႔။ ဆုိေတာ႔ကာ ေမေမ႔ရဲ႕ ဂရုစုိက္မႈနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ ေမေမ႔ကုိ မႀကာမႀကာ စမိသည္္။ ေမေမ ဂရုစိုက္ဖုိ႔ အခ်ိန္နည္းတဲ႔အခါ “ ေမေမ သားကုိ ခ်စ္ရဲ႕လားေပါ႔”။ တစ္ခါခါ ေမေမ စိတ္တုိေနပုံရရင္လည္း ျပဳံးျပဳံးရင္း ေမးတတ္သည္္။ ေမေမက စိတ္ အေနွာက္အယွက္ျဖစ္ပုံျပတဲ႔အခါ ေမေမ႔ကုိ စိတ္ဆိုးျပီး ႏုတ္မဆက္ပဲ ေနမိသည္္။ ေမေမ ေခၚတဲ႔အထိေပါ႔။ အဲဒါက ေမေမ႔ရဲ႕ ဂရုစို္က္မႈကုိ စြဲမိလုိ႔ ျဖစ္တာ။ အဲဒါက ေကာင္းသည္္။ ေမေမ႔ခ်စ္တာကုိ ခံခ်င္လုိ႔။ ေမေမ ဂရုစုိက္ေပးေတာ႔ ေပ်ာ္ရသည္။<br /><br />အဝတ္အစားနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔လည္း ေမေမကုိယ္တုိင္ ေလ်ာ္ဖြတ္ေပးတဲ႔အဝတ္မွာ ဝတ္ျဖစ္တာ မ်ားသည္။ တစ္ျခားလူေတြ ေလ်ာ္ဖြတ္ေပးတာ သိရင္ လုံးဝကုိ မဝတ္ျဖစ္။ ဒါလည္း အိမ္က ထြက္လာျပီးတဲ႔အခါ အေတာ္ေလးကုိ ကသိကေအာက္ျဖစ္ရသည္။ အစြဲက အေတာ္ဆုိးတဲ႔ ေကာင္ပဲလုိ႔လည္း တစ္ခါခါ မိမိကုိယ္တုိင္ ေရရြတ္မိသည္။<br /><br />“ဆုိး” တာတစ္ခုက ေမေမခ်က္ေကြ်းတဲ႔ ဟင္းကုိမွ စြဲမိတာ။ ဆုိေတာ႔ ျပႆနာက မေသးပါ။ ျပႆနာျဖစ္ေလ႔ရွိတာက ေမေမ႔လက္ေထာက္ ညီမေလးနဲ႔ ျဖစ္သည္။ ညီမေလးက က်န္ေတာ္႔ေအာက္ နွစ္နွစ္ငယ္သည္။ ေမြးခ်င္း သမီးေတြထဲမွာ သမီးႀကီး။ က်န္ေတာ္နဲ႔လည္း နည္းနည္း ဆင္တူတယ္လုိ႔ ဆုိႀကသည္။ ျပင္ဆင္္ထားမယ္ဆုိရင္ မိန္႔မေခ်ာေလး တစ္ဦးဟု ဆုိနုိင္္သည္။ အိမ္အလုပ္ကုိ အကုန္ရသည္။ ေမေမ႔ လက္စြဲေတာ္ေပါ႔။<br /><br />ေမေမ ေနမေကာင္းလုိ႕ျဖစ္ေစ၊ မအားလုိ႕ ျဖစ္ေစ ေမေမ႔ကုိယ္စား ညီမေလးက ဟင္းခ်က္ေကြ်းရသည္။ ဒါေပမယ္႔ က်န္ေတာ္ရဲ႕ အစြဲေႀကာင္႔ ညီမေလး ဟင္းခ်က္တဲ႔ေနဆုိ က်န္ေတာ္ ထမင္း ေကာင္းေကာင္း မစား။ ဂ်ီက်ေနတတ္သည္။ တစ္ခါခါ လုံးဝမစားပဲ တစ္ခုခုကုိ စားျပီး ေနတတ္သည္။ က်န္ေတာ႕ရဲ႕ အစြဲေႀကာင႔္ ညီမေလး စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရေပါင္း မနည္းဘူးဟု ထင္မိသည္။ တကယ္ေတာ႔ ညီမေလး ခ်က္တာ ေကာင္းပါသည္။ ေမေမ ခ်က္တာမွ တစ္ပါး ဘယ္သူ႔လက္ရာမွ မေကာင္းဘူးဟုေသာ က်န္ေတာ႔ အစြဲေႀကာင္ပင္ ျဖစ္သည္။ ဒီအစြဲက က်န္ေတာ႔ကုိ အႀကိမ္ႀကိမ္ နွိပ္စက္ခဲ႔သည္။ ဒီအစြဲေႀကာင္႔ ခရီးအထြက္မ်ားတဲ႔ က်န္ေတာ္ ခရီးထြက္တုိင္း ထမင္းစားျဖစ္တာ နည္းသည္။ ခရီးထြက္တုိင္း စားေလ႔ရွိတာက ဟန္ဘာဂါနဲ႔ နုိ႔ပဲျဖစ္သည္။<br /><br />မွတ္မွတ္ရရ တစ္နွစ္မွာ အလယ္တန္း ပညာကုိ သင္ယူဖုိ႔ ရြာနီးခ်င္းတစ္ရြာကုိ သြားခဲ႔ရသည္။ တည္းေနတဲ႔အိမ္မွာ အသက္ ငါးဆယ္ေက်ာ္အရြယ္ အဘုိးအဘြားနဲ႔ သားလူပ်ဳိ တစ္ေယာက္ရွိသည္။ မိသားစု သုံးေယာက္လုံး က်န္ေတာ႔ကုိ မိသားစု အရင္းလုိ ခ်စ္ႀကသည္္။ သူတုိ႔အိမ္ကုိ ေရာက္ေတာ႔ အဘြားခ်က္တာကုိ စားမရလုိ႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္ရျပန္သည္။ စားမရလုိ႔ နွစ္ပတ္ေလာက္ ႀကဳိက္တာကို ဝယ္စားျပီး ေနလုိက္ရသည္။ ေနာက္မွ တစ္ျဖည္းျဖည္း စားနုိင္ေအာင္္ ႀကဳိးစားခဲ႔ရသည္။<br /><br />၂၀၀၃ နွစ္ ရန္ကုန္ကုိေရာက္လာေတာ႔လည္း နွစ္ပတ္ေလာက္က အစားနဲ႔ အခက္ႀကဳံရျပန္သည္။ ၂၀၀၇ နွစ္ ထုိင္းကုိ ေရာက္ေတာ႔ ပုိဆိုးသည္။ ဘာတစ္ခုမွ စားလုိ႔မျမိန္။ တစ္နွစ္ေလာက္က ဟုိးနည္းနည္း ဒီနည္းနည္း အသီးအရြက္ေတြ မ်ားမ်ားစားေပးသည္။ ထမင္းဆုိင္ကုိ ဝင္ရင္ ခ်က္ထားတဲ႔ အုိးေတြကုိ ဖြင္႔ႀကည္႔သည္။ ျပီး မွ ႀကဳိက္တာကုိ<br />လက္ညဳိးထုိးေျပာသည္။ မႀကဳိက္ရင္ မစားပဲ ဒီတုိင္း ထားခဲ႔တာလည္း အႀကိမ္ႀကိမ္။ ဆုိင္သည္ေတြကေတာ႔ ပထမ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ပုံေပၚသည္။ ေနာက္ သိပ္ရင္းနွိီးလာေတာ႔ အေႀကာင္းသိမုိ႔ စားခ်င္တဲ႔ ပုံစံကုိ လုပ္ေပးေတာ႔ အဆင္ေျပလာသည္။<br />ဒီလုိ႔နဲ႔ အခုဆုိ စားလုိ႔ရတဲ႔ ထုိင္းဟင္း ငါးမ်ဳိးေလာက္ရွိလာျပီးျဖစ္သည္။<br /><br />က်န္ေတာ႔အစြဲေႀကာင္း မိတ္ေဆြေတြ စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရတဲ႔ ျဖစ္ရပ္နွစ္ခုကုိ မွတ္တမ္းထဲ ေရးထားမိတာ အမွတ္ရေနမိသည္။ ပထမတစ္ခုက ၄ လပုိင္းက မေလးရွားကုိ အလည္သြားေတာ႔ စကၤာပူ ေနစပ္ ကားဂိတ္တစ္ခုမွာ မိတ္ေဆြ သုံးေယာက္နဲ႔အတူ ေန႔လည္စာ စားဖုိ႔ႀကဳံသည္။ ကားဂိတ္ေနာက္က မေလးရွားလူမ်ဳိဳး ဆုိင္ႀကီး တစ္ဆုိင္ကုိ ဝင္ျပီး ေကာင္းမယ္ ထင္တဲ႔ အစားအစာေတြကုိ မွာႀကသည္။ စားလည္း စားႀကည္႔ေတာ႔ က်န္ေတာ္က လုံးဝ စားလုိ႕မရ။ နည္းနညး္ စမ္း စားႀကည္႔တာနဲ႔ အန္ခ်င္စိတ္ ေပၚလာသည္။ ဒါနဲ႔ မိတ္ေဆြေတြကုိ မင္းတုိ႔ပဲစားႀကဆုိျပီး က်န္ေတာ္ ႀကဳိက္တဲ႔ ဟန္ဘာနဲ႔ အေအးတစ္ခြက္ မွာစားလုိက္ရသည္။ မိတ္ေဆြေတြကေတာ႔ ပစ္ဆံဆုံးတယ္ ဆုိျပီး စိတ္မေကာင္းဘူးေပါ႔။ မတတ္နုိ္င္ဘူး။ ကိုယ္မႀကဳိက္ ႀကဳိတ္ျပီး ပ်ဳိမခ်နို္င္ေလ။<br /><br />ဒုတိယ အျဖစ္အပ်က္ တစ္ခုက ၂၄ ရက္ေန႔က ျဖစ္ပါသည္။ မနက္ပို္င္း ၁၁ နာရီေလာက္မွာ “ ေက်းဇူးျပဳျပီး ဒုတိယ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ရုံးခန္းထဲကုိ လာလုိ႔ ရမလားတဲ႔” ဂ်ပန္ ဆရာမေလးက ဖုန္းဆက္ေခၚသည္။ က်န္ေတာ္လည္း အားပါတယ္ လာခဲ႔ပါမယ္ဆုိျပီး သြားေတြ႔လုိက္သည္။ ရုံးခန္းထဲမွာ လာအုိက ေက်ာင္းသားက ေရာက္နွင္႔ေနသည္။ ဂ်ပန္ ဆရာမနဲ႔ ေတြ႔ေတာ႔ ဂ်ပန္ ကလပ္ ဖြင္႔ဖုိ႔ တုိင္ပင္ရန္ ေခၚျခင္း ျဖစ္ေႀကာင္း ေျပာသည္။ က်န္ေတာ္လည္း တတ္နုိင္တဲ႔ဘက္က ကူလုပ္ေပးမယ္လုိ႔ ေျပာရင္း အစီအစဥ္ေတြကုိ ဆက္ေျပာျဖစ္သည္။ ၁၁.၃၀ အခ်ိန္ေရာက္ေတာ႔ ဂ်ပန္မက ခဏေလးဆုိျပီး ထသြားသည္။ ခဏႀကာေတာ႔ စားစရာေတြနဲ႔ ရုံးခန္း စားေသာက္ဆုိင္က ထြက္လာသည္။<br /><br />ဒါနဲ႔ က်န္ေတာ္လည္း “ သြားခြင္႔ျပဳပါအုံး” ဆရာမ လုိ႔ နုတ္ဆက္ေတာ႔ “ မသြားနဲ႔ေတာ႔” ေန႔လည္စာ ေကြ်းဖုိ႔ လုပ္ထားတယ္တဲ႔။ ဂ်ပန္ ပန္းသီးလည္း ေကြ်းမယ္တဲ႔။ ပါေမာကၡႀကီးလည္း စားမယ္တဲ႔။ ခဏႀကာေတာ႔ ပါေမာကၡႀကီး စားပြဲထဲ ဝင္ထုိင္လာသည္။ ပါေမာကၡႀကီးကေတာ႔ က်န္ေတာ္ကုိ အေတာ္ခင္ပါသည္။ က်န္ေတာ္လည္း ခ်စ္ခင္ ရုိေသသည္။ ဒါနဲ႔ ပါေမာကၡႀကီးကုိ နုတ္ဆက္ျပီး က်န္ေတာ္က ပါေမာကၡႀကီး၏ လက္ဝဲဘက္က ထုိင္သည္။<br /><br />ဟင္းအမယ္ေတြက စုံပါသည္။ ေရတြက္ႀကည္႔ေတာ႔ ဆယ္မ်ဳိးေလာက္ရွိသည္။ ႀကည္႔လုိက္ေတာ႔ က်န္ေတာ္ႀကဳိက္တဲ႔ ဟင္း “သုံးမယ္” ေလာက္ပါသည္။ ေတြ႕ျပီေပါ႕ ဟင္းအစြဲသန္တဲ႔ က်န္ေတာ္။<br /><br />ပါေမာကၡႀကီးကေတာ႔ ေျပာသည္။ “ ႀကဳိက္တာကုိ စား အားမနာနဲ႔တဲ႔ ။ က်န္ေတာ္လည္း ဆရာႀကီးေရ က်န္တဲ႔ ေနရာမွာသာ အားနာရင္ နာမယ္။ အစားနဲ႔ေတာ႔ မနာပါဘူးလုိ႔။ ဗုိက္တစ္လုံးတည္း အျပည္႔ထည္႔မွာပဲ လုိ႔ိ႔ ျပဳံးျပဳံးေလးေျပာေတာ႔ အားလုံးရီႀကသည္္။ ဒါနဲ႔ ကုိယ္ႀကဳိက္တာကုိ ပဲ ေဇာင္းေပး စားေနမိသည။္<br /><br />စားေနရင္းနဲ႔ ပါေမာကၡႀကီးက ရုတ္တရက္ ေဖာက္လာသည္။ “ ဟာ တပည္႔ က်န္တဲ႔ ဟင္းေတြလည္း စားပါအုံးကြ” တဲ႔။ အဲဒါ သုခပဲ။ က်န္ေတာ္လည္း မႀကဳိက္ပါဘူး ဆရာႀကီးလုိ႔ေျပာေတာ႔ စားႀကည္႔ပါအုံးကြ ထုိင္းဟင္းေတြ ေကာင္းပါတယ္တဲ႔။ က်န္ေတာ္ ပန္းကန္ထဲ ျပဳံးျပဳံးေလး ထည္႔ေပးေရာ။ သြားျပီ အဲဒီမွာ။ က်န္ေတာ္ အစြဲသန္တာ မသိဘူး ဆုိျပီး စိတ္ထဲေျပာေနမိသည္။ က်န္ေတာ္ စမ္းျမည္းႀကည္႔ပါသည္။ ဒါေပသိ မႀကဳိက္ေတာ႔ မ်က္နွာ ပ်က္မိသည္။ ျပီးေတာ႔ မႀကဳိက္ဘူး ဆုိျပီး မစားပဲ ေနမိသည္။<br /><br />ဆရာႀကီး က်န္ေတာ္ မ်က္နွာ ပ်က္တာကို ျမင္ေတာ႔ သူလည္း ခ်က္ခ်င္း မ်က္ႏွာ ေျပာင္းသြားခဲ႔သည္။ စိတ္မေကာင္းဘူးေပါ႔။ ဂ်ပန္ ဆရာမေတာ႔ ျပဳံးျပဳံးေလးပဲ။ ဒါနဲ႔ က်န္ေတာ္လည္း ငယ္ငယ္တကည္းက က်န္ေတာ္ရဲ႕ အစြဲေလးကုိ စားျပီးရင္ ေျပာပါ႔မယ္ လုိ႔ ေျပာလုိက္ျပိီး စားစရာေတြကုိ လက္စ သတ္လုိက္သည္။ ဆရာႀကီးလည္း “ ေကာင္းျပီးေလ နားေထာင္ရတာေပါ႔” ဟုေျပာရင္း သူဆက္စားသည္။ ထမင္းစားျပီးႀကေတာ႔ အခ်ဳိပြဲကုိ ဂ်ပန္ ပန္းသီးေတြနဲ႔ ေကြ်းေမြးသည္။ က်န္ေတာ္ ငယငယ္တည္းက ပန္းသီးႀကဳိက္ေတာ႔ ပန္းသီးက က်န္ေတာ႔အႀကဳိက္ျဖစ္ေနသည္။ အခ်ိဳပြဲ စားေနစဥ္မွာပဲ က်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္ ကတည္းက အစြဲတစ္ခု ပါလာေႀကာင္းနဲ႔ အခုထိ မခြါနိုင္ေသးေႀကာင္းကုိ ေျပာျပေတာ႔ ဆရာႀကီးက “ တပည္႔ေလး အေတာ္ အစြဲဲသန္တဲ႔ လူကုိး” ဟု ျပဳံးရီရင္း မွတ္ခ်ခဲ႔သည္။<br /><br /><br />အဲဒီေန႔က ပါေမာကၡႀကီး စိတ္မေကာင္းျဖစ္တာ ေသခ်ာသြားသည္။ သူ႔ရဲ႕ ေစတနာနဲ႔ ထည္႔ေပးတဲ႔ ဟင္းကုိ မႀကဳိက္လုိ႔ မ်က္နွာပ်က္မိတဲ႔ က်န္ေတာ႔႔ရဲ႕ အျပဴအမူေႀကာင္းျဖစ္သည္။ မတတ္နုိင္ဘူးေလ။ မႀကဳိက္တာ မႀကဳိက္တာပဲ။ ႀကဳိတ္ပ်ဳိ ခ်လု႔ိမွ မရတာ။<br /><br /><br />အဲဒါ က်န္ေတာ္ရဲ႕ အစြဲေလးေႀကာင္႔ ျဖစ္ခဲ႔ရတဲ႔ စိတ္အေနွာက္အယွက္ေတြပါ။<br /><br /><span style="color: rgb(204, 51, 204);">စကားအခ်ပ္ပုိ။ ။ က်န္ေတာ္ အစြဲကုိ လာဖတ္တဲ႔ ကုိ စံလင္းထြန္းေရ.. က်န္ေတာ္ အစြဲသန္တာ ဆိုးပါတယ္ဗ်ာ။ အခုေတာင္ ႀကည္႔ပါလား “ ကြ်န္ေတာ္” လုိ႔ ေရးရမဲ႕ စကားလုံးကုိ က်န္ေတာ႔ အစြဲေလးနဲ႔ “က်န္ေတာ္” လုိ႔ပဲ ေရးေနဆဲေနေလ။ ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ဗ်ာ... အႀကံျပဳေပးတာ။</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">အားလုံးကို ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္...</span><br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">ေတာ္ဝင္ထြန္း</span><br /><br />၂၈.၁၂.၂၀၀၉<br /><br /><span style="color: rgb(255, 255, 255);">၂၈.၁၂.၂၀၀၉</span>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3753208450445578713.post-4579005504540505332009-12-25T09:54:00.000-08:002010-01-08T09:04:33.130-08:00<div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 0, 0);font-size:180%;" >“အလြမ္းည”</span><br /><br />အခ်စ္ကုိက<br />နုိင္ထက္ စိီးနင္း<br />လုပ္လြန္းတယ္<br />မခ်စ္ဖုိ႔ အႀကိမ္ႀကိမ္<br />တားေနတာေတာင္<br />ဆင္ရုိင္းတစ္ေကာင္လုိ<br />ထင္ရာ စုိင္းေနဆဲ။<br /><br />အလြမ္းေတြကလည္း<br />စန္းထလုိက္ေနတာ<br />ရပ္တန္႔စရာ ဆိုလုိ႔<br />တစ္စကၠန္႔ေလးေတာင္ မရဘူး။<br />ဘယ္ေနရာႀကည္႔ႀကည္႔<br />ေျမလွန္ဖုိ႔ ေစာင္႔ေနတဲ႔<br />အလြမ္းေတြပဲ ေတြ႕ရတယ္။<br /><br />အခန္းထဲ စာထုိ္င္ဖတ္ေနလုိ႔<br />အလြမ္းေတြ ေျမာက္ႀကြေနသလား။<br />အေတြးေတြကုိ ဆြဲထူရင္း<br />တကၠသုိလ္ရဲ႕ ျမက္ခင္းက်ယ္ထဲ<br />သြားထုိင္လုိက္ရုံ ရွိေသး….<br /><br />ေလျပည္ေလး တစ္ခ်က္တုိးအေဝွ႕<br />ေႀကြလုိက္တဲ႔ အလြမ္းေတြ....<br />ေကာက္ပုံ ေရာင္းမယ္ဆုိရင္<br />သန္းႀကြယ္ သူေဌး ျဖစ္နုိင္တယ္။<br /><br />ေကာင္းကင္ကုိ တစ္ခ်က္<br />ေမာႀကည္႔မိလုိက္ေတာ႔...<br />ႀကယ္ေတြ ျမင္လည္း လြမ္း<br />လကုိ ျမင္လည္း လြမ္း<br />အရာရာဟာ လြမ္းစရာပါလား။<br /><br />ခ်စ္သူေရ…..<br />လူေတြအတြက္ ေပ်ာ္စရာ<br />ခရစၥမတ္ညဟာ…..<br />မင္႔နဲ႔ ေဝးေနတဲ႔ ကုိ႔မွာေတာ႔<br />မဆုံးနုိင္တဲ႔ အလြမ္းညေပါ႕။<br /><br />အားလုံးကုိ ခ်စ္ခင္ ေလးစားလ်က္<br /><br />ေတာ္ဝင္ထြန္း<br /><br />၂၅.၁၂.၂၀၀၉</div>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3753208450445578713.post-72414912359589975402009-12-24T03:06:00.000-08:002009-12-25T10:13:28.389-08:00“ ဆယ္ရက္ခရီးမွ မွတ္တမ္း မ်ား (၄)”<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzN2aMSSyrI/AAAAAAAAAL8/LgSWuPs3V4o/s1600-h/IMG_6121.JPG"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzN2aMSSyrI/AAAAAAAAAL8/LgSWuPs3V4o/s400/IMG_6121.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418804969003469490" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />ဒီပုံေလးကေတာ႔ က်န္ေတာ႔ ယာဘက္ လက္ခုံေလးပါ။ မိတ္ေဆြတစ္ေယာက္က ႀကည္႔ျပီး ေဗဒင္လား ညာေဗဒင္လား ထြက္ေပးမယ္ ဆုိပဲ။<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzN1dTmiaTI/AAAAAAAAAL0/OcrjEGFUkU0/s1600-h/IMG_6072.JPG"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzN1dTmiaTI/AAAAAAAAAL0/OcrjEGFUkU0/s400/IMG_6072.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418803922995407154" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzNU9YcJcBI/AAAAAAAAALU/m24HBvWHtjs/s1600-h/IMG_6042.JPG"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzNU9YcJcBI/AAAAAAAAALU/m24HBvWHtjs/s400/IMG_6042.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418768190166102034" border="0" /></a>ဒီပုံေလးကေတာ႔ ရွစ္ညတုိင္တုိင္ အိပ္စက္ခဲ႔တဲ႔ မုိးကာ တဲေလးပါ။<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzNw52uJklI/AAAAAAAAALs/rBfewA6HdLU/s1600-h/IMG_6080.JPG"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzNw52uJklI/AAAAAAAAALs/rBfewA6HdLU/s400/IMG_6080.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418798915900772946" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzNXpzqLYLI/AAAAAAAAALk/5NxEEAXmn3M/s1600-h/IMG_6034.JPG"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzNXpzqLYLI/AAAAAAAAALk/5NxEEAXmn3M/s400/IMG_6034.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418771152410206386" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />ဒိိီပုံေလးကေတာ႔ ကန္ႀကီးရဲ႕ ေတာင္ဘက္။ က်န္ေတာ္ ထုိင္ျပီး ငါးစာေကြ်းေလ႔ရွိခဲ႔တဲ႔ ေနရာေပါ႔။<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzNNX_e8j5I/AAAAAAAAALM/FWTGH3zddQc/s1600-h/IMG_6114.JPG"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzNNX_e8j5I/AAAAAAAAALM/FWTGH3zddQc/s400/IMG_6114.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418759851230400402" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />သရက္ပင္ေလး ငယ္ရြယ္ရြယ္<br />အသီးေတြနဲ႔ ကြယ္။<br />အဲဒါ ဘယ္လုိ ျဖစ္တာလဲ<br />ပရိတ္သတ္မ်ား စဥ္းစားေပး။<br /><br />တင္ဆက္သူရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ<br />ေခတ္နဲ႔ လူကုိ ေျပာေနတာ။<br />အမွန္အမွား မသိဘူး။<br />အားေပးသူေတြ ကူညိီအုံး။<br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzNMgHsJSqI/AAAAAAAAALE/yQpy806zuls/s1600-h/IMG_6089.JPG"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzNMgHsJSqI/AAAAAAAAALE/yQpy806zuls/s400/IMG_6089.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418758891360570018" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzNLr3PwjAI/AAAAAAAAAK8/spgvK3ILZqw/s1600-h/IMG_6087.JPG"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzNLr3PwjAI/AAAAAAAAAK8/spgvK3ILZqw/s400/IMG_6087.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418757993593342978" border="0" /></a><br /><br />ဒီပုံက စားေသာက္ေဆာင္ပါ။ း) အစက ျမင္ေနရတဲ႔ ပုံကေတာ႔ ဆရာေတြ ဆရာမေတြ တည္းခုိတဲ႔ ေနရာေပါ႔။ း)<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />ဒီပုံေလးကေတာ႔ တတိယနွစ္နဲ႔ ေနာက္ဆုံးနွစ္ သမားေတြ workshop လုပ္တဲ႔ အေဆာင္ေလးပါ။ အိပ္ရင္လည္း ရတယ္။ ဒါေပသိ မအိပ္ျဖစ္ဘူး။ ကုိယ္ပုိင္ တန္ေလး ပါတယ္ေလ။ း)<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />ဒီပုံေလးကေတာ႔ ပထမနွစ္နဲ႔ ဒုတိယနွစ္ ေက်ာင္းသားေတြ workshop လုပ္တဲ႔ အေဆာင္။ း)<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />(၁) ဒီပုံေလးကေတာ႔ ဆင္းခဲ႔ရတဲ႔ လယ္ကြင္းျပင္။<br /><br /><br />အားလုံးကုိ ခ်စ္ခင္ ေလးစားလ်က္<br /><br />ေတာ္ဝင္ထြန္း<br /><br />၂၄.၁၂.၂၀၀၉Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3753208450445578713.post-4127324363768175812009-12-24T02:47:00.000-08:002009-12-24T03:05:22.165-08:00” ဆယ္ရက္ခရီးမွ မွတ္တမ္း ဓာတ္ပုံမ်ား (၃)”<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzNJfqt4UQI/AAAAAAAAAK0/I3HXEIsZG-k/s1600-h/IMG_6026.JPG"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzNJfqt4UQI/AAAAAAAAAK0/I3HXEIsZG-k/s400/IMG_6026.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418755585048334594" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzNIs2VVzGI/AAAAAAAAAKs/cgLz4Szjg3w/s1600-h/IMG_6025.JPG"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 300px; height: 400px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzNIs2VVzGI/AAAAAAAAAKs/cgLz4Szjg3w/s400/IMG_6025.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418754711993306210" border="0" /></a>(၄) ဒီပုံေလးကေတာ႔ သခၤ်ဳိင္းေလး တစ္ခုလုံးကုိ အဝင္လမ္းကေန ရုိက္ထားတာ။ ျပီးခဲ႔တဲ႔ နွစ္ကဆုိ ဒီတလင္းျပင္မွာပဲ တဲခ် သူငယ္ေလးေယာက္ အိပ္ခဲ႔ႀကတာ။ ညညဆုိ တစ္ခုခု အဆာေျပ စားႀကေသးတယ္။ း)<br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzNHyqZ0iqI/AAAAAAAAAKk/2883RXY8IDI/s1600-h/IMG_6029.JPG"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzNHyqZ0iqI/AAAAAAAAAKk/2883RXY8IDI/s400/IMG_6029.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418753712358460066" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzNHGYiKATI/AAAAAAAAAKc/fzrygZhHWLA/s1600-h/IMG_6032.JPG"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzNHGYiKATI/AAAAAAAAAKc/fzrygZhHWLA/s400/IMG_6032.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418752951647338802" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />(၃) ဒီပုံေလးကေတာ႔ သခၤ်ဳီင္းေလးရဲ႕ လမ္းကေလး။ မနွစ္က ညညဆုိ က်န္ေတာ္ မပ်င္းေျပ ေလ်ာက္တဲ႔လမ္းေပါ႔။ း)<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />(၂) ဒီပုံေလးကေတာ႔ ျပီးခဲ႔တဲ႔နွစ္က ညညဆုိ ၁၂ နာရီ အထိ ဖုန္း ထုိင္ေျပာေနခဲ႔တဲ႔ အုတ္ခုံေလး။ ဒီႏွစ္ေတာ႔ ခဏေလးပဲ ေရာက္ျဖစ္တယ္။ ေနမေကာင္းခဲ႔ဘူးေလ။ း)<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />(၁) ဒီပုံေလးက သခၤ်ဳိင္းေလးရဲ႕ နားေနေဆာင္။ း)<br /><br /><br /><br /><br />အားလုံးကုိ ခ်စ္ခင္ ေလးစားလ်က္....<br /><br />ေတာ္ဝင္ထြန္း<br /><br />၂၄.၁၂.၂၀၀၉Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3753208450445578713.post-17829728315451347752009-12-23T09:53:00.000-08:002010-01-08T09:04:33.134-08:00<div style="text-align: center;"><div style="text-align: center;"><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzJcQOA_LsI/AAAAAAAAAGk/xtqaWCyplpU/s1600-h/IMG_6028.JPG"> </a>“အုတ္ခုံေလးရဲ႕ ေျပာစကား”<br /></div><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzJcQOA_LsI/AAAAAAAAAGk/xtqaWCyplpU/s1600-h/IMG_6028.JPG"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzJcQOA_LsI/AAAAAAAAAGk/xtqaWCyplpU/s400/IMG_6028.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418494735390027458" border="0" /></a>ခင္ဗ်ား တန္ခုိးရွင္လား<br />ဘယ္ေလာက္ စုိုးမုိးနုိင္၊<br />ကမၻာ႔ေျမျပင္မက<br />ထက္စႀကာဝဠာအထိ<br />စုိးမုိးနုိင္တယ္ ဆုိပါေတာ႔။<br /><br />ခင္ဗ်ားေသေတာ႔<br />ဘာေတြပိုင္ေသး၊<br />အလ်ားေလးေတာင္<br />ေျမဇာတစ္ခုပဲ။<br />ဒါေတာင္ ငါေျပာရဲ႕တယ္<br />ျမင္တဲ႔အတုိင္းပဲ<br />ျပာကုိေတာင္ ယူမယ္ဆုိမွ<br /> က်န္ခဲ႔တာေလး။<br />.......................<br /><br />ခဗ်ား ဥစၥာရွင္လား<br />ဘယ္ေလာက္ ခ်မ္းသာ<br />ဒီကမၻာေပၚ ရွိရွိသမ်<br />ခင္ဗ်ားဥစၥာ မွတ္လုိက္ပါ။<br /><br />ကဲ႔ ခင္းဗ်ားေသေတာ႔<br />ဘယ္ ဥစၥာလဲ ခင္ဗ်ားပုိင္တာ။<br />အဝတ္တစ္ထည္<br />ကုိယ္တစ္လုံးေတာင္မွ<br />သူဘရာဇာ သနားမွ<br />ယူနုိင္တာေလး။<br />..........................<br /><br />ခင္ဗ်ား ပညာရွင္ႀကီးလား<br />ဘယ္ေလာက္တတ္ကြ်မ္း၊<br />စာေပက်မ္းဂန္ တစ္လုံးမက်န္<br />အကုန္ ျပန္ဆုိနုိ္င္ေပါ႔။<br />ဟုတ္ပါျပီ။<br /><br />ကဲ႔ ပညာရွင္ႀကီး<br />ခင္ဗ်ား ေသေတာ႔၊<br />ခင္ဗ်ား ေခါင္းမွာ<br />ေရးထိုးထားနဲ႔ ခင္ဗ်ားနာမည္<br />ဖတ္နုိင္ေသးလား<br />ဖတ္ႀကည္႔စမ္းပါ။<br />..........................<br />ခင္ဗ်ား အလွပုိင္ရွင္လား<br />ဘယ္ေလာက္လွလုိ႔<br />ဘယ္ေလာက္ေခ်ာ၊<br /><br />ေမေခမာလား ၊ပပါလား<br />ဝိဇယလား ကစၥည္းလား၊<br />ေတာ္ဝင္သူ<br />မင္းသၼီးမင္းသား<br />အရႈံးေပးေလာက္တယ္ေပါ႔။<br />ဟုတ္ျပီေလ။<br /><br />အရြယ္လြန္ အိုေဟာင္းေတာ႔<br />ဘယ္မလဲ ခင္ဗ်ားအလွ။<br />အေရျပားလား အရုိးလား<br />ဆံပင္ျဖဴလား အေသြးလား။<br /><br />တကယ္ဆုိ ခင္ဗ်ားရမွာ<br />ေသခ်ာတာက ….<br />အုိးျခင္းတစ္ျဖာ နားျခင္းတစ္ပါး<br />ေသျခင္းတရား ဤသုံးပါးပဲ။<br />......................................<br />အားလုံးကုိ ခ်စ္ခင္ေလးစားလ်က္...<br /><br />ေတာ္ဝင္ထြန္း<br /><br />၂၃.၁၂.၂၀၀၉</div>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3753208450445578713.post-66996988905267150412009-12-23T08:21:00.000-08:002009-12-23T10:34:42.168-08:00“ ဆယ္ရက္ခရီးမွ မွတ္တမ္း မ်ား (၂) ”<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzJR6D-n0kI/AAAAAAAAAGU/MVWxi8ksShk/s1600-h/IMG_6036.JPG"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 300px; height: 400px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzJR6D-n0kI/AAAAAAAAAGU/MVWxi8ksShk/s400/IMG_6036.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418483359622353474" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzJP4ETYJfI/AAAAAAAAAGM/nfj2u0HgMpE/s1600-h/IMG_5883.JPG"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 300px; height: 400px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzJP4ETYJfI/AAAAAAAAAGM/nfj2u0HgMpE/s400/IMG_5883.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418481126326412786" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzJO1gzzL1I/AAAAAAAAAGE/VpbYUgX4C80/s1600-h/DSC00726.JPG"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzJO1gzzL1I/AAAAAAAAAGE/VpbYUgX4C80/s400/DSC00726.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418479982927359826" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzJGoZ4wr6I/AAAAAAAAAF8/qcW1gQI_EDU/s1600-h/DSC00725.JPG"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzJGoZ4wr6I/AAAAAAAAAF8/qcW1gQI_EDU/s400/DSC00725.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418470961637797794" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzJGGrnY27I/AAAAAAAAAF0/aOSiM0xOXeo/s1600-h/DSC00729.JPG"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzJGGrnY27I/AAAAAAAAAF0/aOSiM0xOXeo/s400/DSC00729.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418470382281218994" border="0" /></a><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />(၁) ကဲ...အားမနာနဲ႔ေတာ႔ ဘူေဖးေကြ်းတာ။ ႀကဳိက္တာကုိ ထည္႔ျပိီး ႀကဳိက္တဲ႔ ေနရာမွာ သြားျပီး အားရပါးရ စားနုိင္တယ္။ း)<br /><br /><br /><br /><br /><br />(၂) ဒီပုံကေတာ႔ ပထမေန႔ က ေန႔လည္စာ။ ဘူးေဖးေတာ႔ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ဟင္းမယ္စုံတယ္။ ႀကဳိက္တာ ထည္႔စားေနာ္။ က်န္ေတာ္ကေတာ႔ အသားေက်ာ္နဲ႔ ငါးေက်ာ္ကုိပဲ အားပါးတရ စားခဲ႔တယ္။ သိ္ပ္ခင္တဲ႔ ပါေမာကၡႀကီးတစ္ေယာက္နဲ႔ အတူစားႀကတာေလ။ း) သူစား ကုိစားပဲ။ အစားနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ေျပာထားတယ္။ ဗုိက္နွစ္လုံးပါဘူးလုိ႔။ တစ္လုံးကုိေတာ႔ ဝေအာင္ ျဖည္႔မွာပဲလုိ႔။ အဲလုိ ေျပာေတာ ပါေမာကၡႀကီးက သေဘာက်လုိ႔ ထည္႔ေပးတာနဲ႔ အကုန္စားတာ။ း)<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />(၃) ကားေတြကေတာ႔ ပထမေန႔က လာတဲ႔ ကားေတြပါ။ ျမင္တဲ႔အတုိင္းပဲ။ ကားထဲမွာ အစုံပါတယ္။ အစားအေသာက္နဲ႔ အိမ္သာ ပါေတာ႔ သြားရတာ သိပ္သက္သာတယ္။ စားလည္း စား သြားလည္း သြားေပါ႔။ း)း)း)<br /><br />အားလုံးကုိ ခ်စ္ခင္ ေလးစားလ်က္...<br /><br />ေတာ္ဝင္ထြန္း<br /><br />၂၃.၁၂.၂၀၀၉<br /><br /> <br /><br /><br /><br /><br /><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://3.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzJEy6IX2kI/AAAAAAAAAFs/JBBMfDvoyhE/s1600-h/DSC00733.JPG"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://3.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzJEy6IX2kI/AAAAAAAAAFs/JBBMfDvoyhE/s400/DSC00733.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418468943068650050" border="0" /></a>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3753208450445578713.post-80437770395654091492009-12-22T08:03:00.000-08:002009-12-23T08:18:54.233-08:00”ဆယ္ရက္ခရီးမွ မွတ္တမ္းမ်ား (၁) ”<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://4.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzEGbt2iWcI/AAAAAAAAAFk/fL4foJN0frQ/s1600-h/IMG_6061.JPG"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://4.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzEGbt2iWcI/AAAAAAAAAFk/fL4foJN0frQ/s400/IMG_6061.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418118899937991106" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzEFqJeSQBI/AAAAAAAAAFc/av-4W3yzxtU/s1600-h/IMG_6065.JPG"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzEFqJeSQBI/AAAAAAAAAFc/av-4W3yzxtU/s400/IMG_6065.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418118048359006226" border="0" /></a><br /><a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://1.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzD2jph0u_I/AAAAAAAAAFU/89dJQqWHF-A/s1600-h/IMG_6084.JPG"><img style="margin: 0pt 10px 10px 0pt; float: left; cursor: pointer; width: 400px; height: 300px;" src="http://1.bp.blogspot.com/_37MStNkNAVQ/SzD2jph0u_I/AAAAAAAAAFU/89dJQqWHF-A/s400/IMG_6084.JPG" alt="" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5418101444030282738" border="0" /></a><br />ကန္ေတာ္ႀကီးက က်ယ္လွတယ္<br />ေရက အလွွ်ံပယ္။<br />ေရႀကဳိင္ထဲဝယ္ ငါးေတြေပါ<br />အစားေကြ်းေတာ႔ လာလုိ႔စား။<br /><br />ငါးမ်ဳိးေတြက စုံလုိက္တာ။<br />ေရႊငါးအပါ အဝင္ပါ။<br />ငခူငရံ႕ ပါလုိက္ေသး<br />အေကာင္ေတြက ႀကိီးႀကီးပဲ။<br /><br />သိပ္လိမ္မာတဲ ငါးေတြမွာ<br />လူကုိျမင္ေတာ႔ လာႀကတာ။<br /> ပါတာေကြ်းေတာ႔ သူတုိ႔စား။<br /> ႀကည္ႏူးမဆုံး သိပ္ေပ်ာ္ပါး။<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />ဒါက က်န္ေတာ္တုိ႔ ဆယ္ရက္ခရီးမွာ တည္းခုိတဲ႔ စခန္းရဲ႕ ေရကန္ႀကီးပါ။<br />လုိအပ္တဲ႔ ေသာက္ေရ သုံးေရ အပါအဝင္<br />စုိက္ပ်ဳိးေရးအတြက္လည္း သုံးပါတယ္။<br /><br /><br /><br /><br />ေရကန္ႀကီးနဲ႔ စခန္းက ရြာ ေလး ရြာရဲ႕ အလယ္မွာ ရွိေနတာမုိ႔ တည္းရ ခုိရတာ<br />အေတာ္ေလးကုိ အဆင္ေျပေစပါတယ္။<br /><br /><br /><br />ေရကန္ႀကီးကို စနစ္တစ္က် တူးေဖာ္ထားတာပါ။ တစ္နွစ္လုံးလုံး သုံးေပမယ္႔ သိပ္မခန္းဘူးလု႔ိ ဆုိပါတယ္။<br /><br /><br />အားလုံးကုိ ေလးစားလ်က္....<br /><br />ေတာ္ဝင္ထြန္း<br /><br />၂၂.၁၂.၂၀၀၉Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3753208450445578713.post-87329250698959947052009-12-20T07:55:00.000-08:002010-01-08T09:04:33.137-08:00<div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 0, 0);font-size:180%;" >“ခ်စ္ေနမိေတာ႔”</span><br /><br />အလြမ္းေတြကုိ တုိးတုိးရင္း<br />အေတြးေတြကုိ ေမာင္းနွင္ေနမိ။<br />ကုိယ္ခ်စ္သလုိ မင္႔မခ်စ္ေလေတာ႔<br />ကဗ်ာေတြနဲ႔ပဲ ခ်စ္ေနရတယ္။<br /><br />လမ္းညြန္ေျမပုံ မရွိေပမဲ႔<br />အိပ္မက္ ကမၻာထဲမွာေတာ႔<br />ခ်စ္သူနဲ႔ ဆုံေနႀက။<br /><br />နားခုိစရာ ေနရာမရွိတဲ႔<br />လိပ္ျပာ တစ္ေကာင္ကုိ<br />ဥယာဥ္ေတြက ပန္းပြင္႔ေတြနဲ႔<br />ေလွာင္ေျပာင္တာ မဆန္းဘူးေလ။<br /><br />ေမတၱာတရား ရွားတဲ႔ေျမမွာ<br />အခ်စ္ကုိ ပ်ဳိးႀကဲမိေတာ႔<br />လုိသေလာက္ မထြက္တာ<br />စုိက္ပ်ဳိးသူ ညံံံ႔လုိ႔ပဲ။<br />ဒီလုိပဲ အေတြးေတြကုိ<br />ေျဖသိမ္႔လုိက္တယ္။<br /><br />ရင္နဲ႔အမ်ွ ခ်စ္ေနမိေလေတာ႔<br />အလြမ္းေတြကုိ တုိးခ်ဲ႕<br />အေတြးေတြကုိ ဆက္ေမာင္းရင္း<br />မေလ်ာ႔ေသာ အခ်စ္ေတြနဲ႔ပဲ<br />ဆက္ခ်စ္ရင္း ခ်စ္ေနအုံးမယ္။<br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">အားလုံးကုိ ေလးစားလ်က္..</span><br /><br />ေတာ္ဝင္ထြန္း<br /><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);">၂၀.၁၂.၂၀၀၉</span></div>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3753208450445578713.post-80744354865306172612009-12-19T04:41:00.000-08:002010-01-08T09:55:13.743-08:00<div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 0, 0);font-size:180%;" >“ဝိညာဥ္ေတာ္၏ ဝန္ခံခ်က္”</span><br /><br />အုိ...ဘုရားသခင္...<br />သားေတာ္၏ ဝိညာဥ္သည္<br />သန္႔ရွင္းေသာ ဝိညာဥ္နွစ္ခုတုိ႔၏<br />သေဘာတူ ေပါင္းေဖာ္ျခင္းမွာ<br />ေပါက္ဖြားလာျပီး<br />ပန္းပြင္႔နွင္႔တူေသာ မိခင္၏<br />ပန္းဝတ္ရည္နွင္႔တူေသာ<br />နုိ႔ရည္ကုိ ေသာက္သုံးကာ<br />ဥယာဥ္ႀကီးနွင္႔တူေသာ<br />မိခင္၏ ရင္ခြင္ေတာ္၌<br />လြတ္လပ္မႈ၊ ျငိ္မ္းခ်မ္းမႈ၊<br />ေပ်ာ္ရႊင္မႈတုိ႔နွင္႔အတူ<br />ႀကီးျပင္းလာပါသည္။<br /><br />အုိ...ဘုရားသခင္...<br />သားေတာ္၏ ဝိညာဥ္သည္<br />သစၥာတရားကုိ ကိုးကြယ္ျပီး<br />ေမတၱာတရားကုိ ေပါင္းေဖာ္ကာ<br />ခ်စ္ျခင္းတရားနွင္႔အတူ<br />ရွင္သန္ေနသူျဖစ္သည္။<br /><br />အုိ...ဘုရားသခင္....<br />လိပ္ျပာတုိ႔သည္<br />ခ်စ္သူပန္းပြင္႔တုိ႔၏<br />အခ်စ္ဝတ္မွဳန္တုိ႔၌သာလ်င္<br />လူးလာပ်ံဝဲ ေပ်ာ္ပါးဘိသကဲ႔သုိ႔<br />သားေတာ္၏ ဝိညာဥ္သည္<br />တြယ္တာမႈ၊ ေနွာင္ဖြဲ႔မႈ<br />ခ်ည္မ်ွင္တုိ႔ျဖင္႔<br />ရစ္ပတ္ ခ်ည္ေနွာင္ထားေသာ<br />ခ်စ္သူ၏ ေမတၱာ ေလွာင္အိမ္တြင္<br />ခ်စ္ျခင္းေမတၱာ၏ အေဖာ္ျဖစ္ေသာ<br />ေပြ႔ဖက္ျခင္း နမ္းရွဳိက္ျခင္းနွင္႔အတူ<br />ေမြ႕ေပ်ာ္ေနမိေတာ႔သည္။<br /><br />အုိ..ဘုရားသခင္....<br />သားေတာ္၏ ဝိညာဥ္သည္<br />ခ်စ္ျခင္းတရားတုိ႔၏<br />အရာရာ၌ လႊမ္းမုိးတတ္ျခင္း၊<br />စြမ္းအားေတြကုိ ေမြႊးဖြားေပးျခင္း၊<br />အရာရာကို အေကာင္းျမင္တတ္ျခင္း၊<br />သဘာဝ၏ အလွအပကုိ<br />ခံစားတတ္ျခင္းတုိ႔ကုိ<br />သိျမင္သည္႔ ခဏ၌<br />ခ်စ္သူ၏ ရင္ခြင္တြင္<br />ေပ်ာ္ဝင္ျပီးသား<br />ျဖစ္ေနေတာ႔သည္။<br /><br /><br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">အားလုံးကုိ ေလးစားလ်က္...</span><br /><br />ေတာ္ဝင္ထြန္း<br /><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);">၁၉.၁၂.၂၀၀၉</span></div>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3753208450445578713.post-7611503863015426562009-12-18T16:56:00.000-08:002010-01-08T09:04:33.143-08:00<div style="text-align: center;">မာယာတသိန္း အပလိ္န္း အနႏၱနဲ႔<br />ဟန္ေဆာင္မႈ ဝတ္ရုံလႊာကုိ<br />လႊမ္းျခဳံထားေသာ အခ်စ္မ်ဳိးကုိ<br />အကြ်နု္ပ္ မလုိ....။<br /><br />လိမ္ညာမႈ ၊ လွည္႔စားမႈ၊<br />ပလိီပလာဆန္တဲ႔<br />ဓာတ္သတၱဳေတြကုိ<br />အလြန္အကြ်ံ ေရာစပ္ျပီး<br />ေဖာက္ျပန္လြယ္ေသာ<br />ကုမၸဏီမွွထုတ္လုပ္သည္႔<br />ေသာက္သုံးသူ လူအေပါင္းကုိ<br />ခဏအတြင္း မူးေမ႔<br />ေသေစနုိင္ေသာ..<br />အဆိပ္သင္႔ ဝုိင္နွင္႔ တူသည္႔<br />အခ်စ္မ်ဳိးကုိ အကြ်န္ုပ္ မလုိ..။<br /><br />ေျခာက္ေသြ႔ ပူေလာင္ေနေသာ<br />ကမၻာ႔ ေျမျပင္ကုိ ေကာင္းခ်ီးေပးကာ<br />ပန္းေပါင္းစုံကုိ ဖူးပြင္႔ ေဝဆာေစသည္႔<br />ေငြနွင္းစက္မ်ားနွင္႔ တူေသာ<br />ေအးခ်မ္း ႀကည္လင္ေသာ<br />အခ်စ္မ်ဳိးကုိသာ အကြ်နု္ပ္<br />အလုိ ရွိသည္။<br /><br />နွလုံးသား၏ အလယ္ဗဟုိကုိ<br />စြတ္စုိေစျပီး ထုိမွ တစ္ဆင္႔<br />ဘဝ၏ ေအာင္ျမင္မႈ၊ ေပ်ာ္ရႊင္မႈ<br />တုိးတက္မႈ ဆုလဒ္ေတြကုိ<br />ေဆာင္ႀကဥ္းေပးျပီး<br />ျမင္ေတြ႔ျခင္းငွာ မစြမ္းသာေသာ<br />စြမ္းအား ေတြကုိေမႊးဖြားေပးသည္႔<br />ေဆးမဟာတစ္မ်ဳိးနွင္႔ တူေသာ<br />အခ်စ္မ်ဳိးကုိသာ အကြ်နုု္ပ္<br />အလုိရွိသည္...။<br /><br />သစၥာရွိမႈ၊ ျဖဴစင္မႈ အျပည္႔ျဖင္႔<br />နွလုံးသားကုိ ျငိ္မ္းခ်မ္း ျငိမ္သက္ေစသည္႔<br />အခ်စ္မ်ဳိးကုိသာ အကြ်န္ုပ္ အလိုရွိသည္...။<br /><br /><br /><span style="color: rgb(255, 0, 0);">အားလုံးကုိ ေလးစားလ်က္.....</span><br /><br />ေတာ္ဝင္ထြန္း<br /><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);">၁၉.၁၂.၂၀၀၉</span></div>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3753208450445578713.post-76862439306636205642009-12-18T03:22:00.000-08:002010-01-08T09:04:33.147-08:00က်န္ေတာ္ ငယ္ငယ္ကတည္းက ေအးတာကုိ ႀကဳိက္တယ္။ အပူဒါဏ္ကုိ မခံနုိင္လုိ႔ ေႏြရက္ေတြဆုိ ေရကူးလြန္းတာေႀကာင္႔ “သား မင္႔ မိေက်ာင္းေသလုိ႔ ဝင္စားတာျဖစ္ရမယ္” တဲ႔ နွုတ္ခမ္းစူရင္း ေမေမေျပာတာ ခံခဲ႔ရတယ္။ အဲဒီလုိ ေျပာရင္ က်န္ေတာ္က ေမေမ႔အနားကပ္ သြားျဖဲ ျပျပတတ္တာကုိလည္း မွတ္မိေနေသးတယ္။ ဒီတစ္ေဆာင္း ဆယ္ရက္ခရီးမွာလည္း အိပ္ခ်င္တယ္ဆုိရင္ အေဆာင္ထဲမွာ ေထြးေႏြးစြာ အိပ္လုိ႔ရေပမဲ႔ အသင္႔ပါလာတဲ႔ မုိးကာတဲေလးကုိ အကာမကြယ္မဲ႔တဲ႔ ေနရာမွာ စခန္းခ်ရင္း အိပ္မိေနခဲ႔တယ္။<br /><br />ပထမတစ္ရက္ မနက္ ၃.၁၅ မိနစ္အခ်ိန္မွာ နုိးလာေတာ႔ နွင္းေငြ႔ေတြက မုိးကာတဲကုိ ထုိုးေဖာက္ဝင္ျပီး က်န္ေတာ႔ ကုိယ္ကုိ ေအးစက္ေစခဲ႔တယ္။ သတိမထားမိဘူး။ အေအးပတ္မွာကုိ။ ႀကဳိက္တာကုိး။ ဒုတိယ တစ္ေန႔မွာေတာ႔ ပုိဆုိးလာတယ္။ မနက္ ၄.၀၅ မိနစ္မွာ ႏုိးေတာ႔ ေဆာင္းထားတဲ႔ ေခါင္းစြပ္၊ ျခဳံထားတဲ႔ ေစာင္ပါ စုိရြဲ႔ေနတာပဲ။ တစ္ကုိယ္လုံးလည္း ေရခဲ႔တုံးအလား ေအးစက္ေနတယ္။<br /><br />ေန႔လည္ပုိင္းမွာ ကုိယ္ပူလာျပီး နွာေစး ေခ်ာင္းဆုိးလာတယ္။ ေနမေကာင္းျဖစ္ျပီေလ။ အဲဒါနဲ႔ တတိယ ညမွာ တဲေလးကုိ ကုကၠဳိပင္ႀကီးေအာက္ ေျပာင္းအိပ္လုိက္ရတယ္။ ဒီလုိနဲ႔ ၁၅ ရက္ေန႔ ဆယ္ရက္ခရီးျပီးလုိ႔ တကၠသုိလ္ထဲကုိ ျပန္ေရာက္ခဲ႔တယ္။ ညေနကတည္းက ေနမေကာင္းခဲ႔ဘူး။ ၁၆ ရက္ေန႔ မနက္ပုိင္းမွာေတာ႔ အသက္ရွဴက်ပ္လာတာနဲ႔ အေရးေပၚခန္းမွာ ေျခာက္နာရိီေလာက္ ကုသခဲ႔ေနခဲ႔ရတယ္။ အခုထိ ေရေတာင္ မခ်ဳိးရဲေသးဘူး။ ဒါနဲ႔ပဲ ကဗ်ာမဟုတ္ကဲ႔ ဒီကဗ်ာ ကုိ ေရးခ်မိလုိက္တယ္။<br /><br /><br /><div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 0, 0);font-size:180%;" >“က်ီစယ္ရက္တဲ႔ နွင္း”</span><br /><br />ငယ္ငယ္ကတည္းက<br />“ေအး” တာကုိ<br />ႀကဳိက္လြန္းလုိ႔<br />ေလျပည္ရယ္<br />ေငြနွင္းရယ္နဲ႔အတူ<br />အေအးဓာတ္ကုိ<br />သယ္ေဆာင္ေပးတဲ႔<br />ေဆာင္းဟာ<br />က်န္ေတာ႔ ခ်စ္သူ<br />ျဖစ္ခဲ႔တယ္။<br /><br />ေဆာင္းရက္ေတြမွာဆုိ<br />နွင္းျမဴေတြနဲ႔အတူ<br />လမ္းေလ်ာက္ရ<br />စကားေျပာရ<br />ရယ္ေမာရင္းနဲ႔<br />ထုိေန႔ေတြကုိ<br />ေပ်ာ္စရာ ေန႔ေတြအျဖစ္<br />မွတ္တမ္းထဲ ေရးခဲ႔ေသး။<br /><br />ဒါေပမယ္႔.....<br />ဒီတစ္ေဆာင္းမွာေတာ႔<br />နွင္းကုိ ခ်စ္လုိ႔<br />ေပြ႕ဖက္ နမ္းရွဳိက္<br />အတူအိပ္လုိက္<br />မိတာေႀကာင္႔<br />အတြင္းကလိဇာ<br />အဆုပ္ကုိထိ<br />အေရးေပၚ ခန္းမထဲမွာ<br />ေျခာက္နာရီႀကာ<br />ကုသခံေနခဲ႔ရ။<br /><br />အုိး...ဘယ္တုန္းက<br />အညႈိးေတြနဲ႔ ...<br />ရက္စက္တာလဲ။<br />နွင္း ေရ....<br />မင္း က်ီစယ္တာ<br />လြန္လြန္းတယ္..။<br /><br /><span style="color: rgb(255, 102, 102);">အားလုံးကုိ ေလးစားလ်က္..</span><br /><br />ေတာ္ဝင္ထြန္း<br /><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);">၁၈.၁၂.၂၀၀၉</span><br /></div><div style="text-align: center;"><br /><span style="color: rgb(51, 102, 255);"><br /></span></div>Anonymousnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3753208450445578713.post-55339426209046828982009-12-17T03:14:00.000-08:002010-01-08T09:04:33.151-08:00”က်ိန္စာသင္႔ေသာ ဒီဇင္ဘာ တစ္ည”<div style="text-align: center;"><span style="color: rgb(255, 0, 0);font-size:180%;" >“က်ိန္စာသင္႔ေသာ ဒီဇင္ဘာတစ္ည”</span><br /><br />တကယ္ဆုိ အဲဒီညဟာ<br />ျမပုလဲနဲ႔တူတဲ႔ နွင္းျမဴေတြရဲ႕<br />ေပ်ာ္ရႊင္ျခင္း၊ ျမဴးႀကြျခင္း၊<br />ေပြ႔ဖက္ နမ္းရွဳိက္မူေတြနဲ႔အတူ<br />အခ်စ္ေတးသံသာေတြကုိ<br />စီစီရီရိီ ခင္းက်င္းထားျပီး<br />သုိသုိသိပ္သိပ္ ျမဴးျမဴးႀကြႀကြ<br />ရ႔ႊင္ရႊင္ျမျမ လွပေနခဲ႔တာ။<br /><br />မဂၤလာ အေပါင္းနဲ႔ ျပည္႔စုံေစဖို႔<br />အေဟာင္းေတြကုိ ေမာင္းထုတ္ရင္း<br />အသစ္သစ္ေတြကုိ ေထြးပုိက္ႀကဳိဆုိဖုိ႔<br />ထြန္းညွိထားတဲ႔ ခရစၥမတ္<br />မိီးရႈးမီးတန္းေတြေအာက္<br />ေတာ္ဝင္သဇင္ေတြနဲ႔ အတူ<br />သစ္ခြ၊ ခြါညိဳ ၊ ခေရအစ<br />ပန္းေပါင္းသိန္းသန္းမက<br />ျမဴးႀကြ ခုန္ေပါက္ရင္း<br />ေဝဆာစြာ ဖူးပြင္႔ေနခဲ႔ႀကတာ။<br /><br />သုိ႔ေပသိ….<br />အေမွာင္ဆုိတာ အမွားကုိ က်ဴးလြန္ဖုိ႔<br />အေကာင္းဆုံးအခ်ိန္လုိ႔ ယူဆခဲ႔ႀကတဲ႔<br />ငရဲသားတစ္ခ်ဳိ႕ရဲ႕ လူမဆန္စြာ<br />ရက္စက္ ႀကမ္းႀကဳတ္မူေအာက္မွာ<br />သဇင္၊ သစ္ခြ၊ ခြါညဳိ ၊ ခေရ ခရစၥမတ္<br />မိီးရႈး မီးတန္းအစ ႀကယ္စင္ေလးေတြရဲ႕<br />ဝိညာဥ္ေတြ…. ဝိညာဥ္ေတြ…..ဝိညာဥ္ေတြ….<br />လူသူမသိ၊ လက္ကမ္း ကူမယ္႔လူမရွိ၊<br />တျဖဳတ္ျဖဳတ္နဲ႔ အေခြ်ခံေနခဲ႔ရတာ..<br />အဲဒီညေပါ႔…….ေတာ္ဝင္သဇင္တုိ႔၏<br />ဝိညာဥ္ေလာကထဲမွာ က်ိန္စာသင္႔တဲ႔<br />ဒီဇင္ဘာည အျဖစ္ ကမၺည္းထိုးခံခဲ႔ရတာ။<br /><br />အားလုံးကုိ ေလးစားလ်က္....<br /><br />ေတာ္ဝင္ထြန္း<br /><br />၁၇.၁၂.၂၀၀၉</div>Anonymousnoreply@blogger.com0